บทที่ 50 คิดถึง(ชานมไข่มุก)

ภาคินนอนมองกุหลาบสีแดงสดที่ปักอยู่บนแจกัน ก่อนจะอมยิ้มเมื่อนึกถึงหน้าเจ้าของ แล้วหันไปมองดูนาฬิกาที่ฝาผนังเป็นรอบที่ร้อย จนป่านนี้ทำไมเธอยังไม่มาอีก ปกติไม่เกินสิบโมงเช้าเธอก็จะมาหาเขาทุกวัน พร้อมกับอาหารกลางวันที่เธอขนมากินกับเขา

“ทำไมวันนี้ช้า”

“อะไรนะพี่” วันรุ่งที่นอนเอกเขนกอยู่บนโซฟาดีดตัวลุ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ