บทที่ 20 บทที่6.หลุมพราง...3

เมื่อเวลาจวนเจียน แพรวนราก็จำต้องตัดใจ เธอเชื่อว่าบุษบันมีสมอง เพื่อนของเธอคงไม่เพลี่ยงพล้ำง่ายๆ

“จะไปไหนครับคุณ...” หิรัญฉีกยิ้มจนเห็นไรฟันครบทุกซี่

‘อย่าเผือก’ จากที่อ่านปากของสาวฉบับกระเป๋า หนุ่มบ้านนอกคิดว่าเขาเดาถูก

“ผมจะมาบอกคุณบุษครับ ผมต้องเข้ากรุงเทพฯ 2 วัน...วันพุทธโน้นผมถึงจะย้อนมาใหม่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ