บทที่ 3 ตอนที่ 2 ยอมทุกอย่าง

ตอนที่ 2 ยอมทุกอย่าง

หญิงสาวจัดการย้ายมารดามารักษาที่โรงพยาบาลเอกชนสุดหรูแห่งนี้ ทันทีที่เธอมาถึงก็มีนางพยาบาลและหมอมาดูแลอย่างดี เพราะได้รับคำสั่งจากเอเดนก่อนหน้านั้นแล้ว หญิงสาวนั่งรอฟังหมอตรวจอาการที่มารดาของเธอเป็นอยู่ พอรู้สาเหตุและวิธีการรักษามันก็ทำให้หญิงสาวรู้สึกมีหวังขึ้นมา ถึงแม้การรักษาอาจจะใช้เวลาพอสมควร แต่พอรู้ว่ามีทางรักษาหายมันก็ทำให้คนตัวเล็กดีใจขึ้นมาแล้ว เธอจะไม่ท้อ ต่อจากนี้เธอจะขยันหางานทำไปด้วยเรียนไปด้วย รู้ว่ามันคงไม่ง่ายแต่เธอจะสู้ ไม่ว่าอย่างไรก็จะผ่านพ้นมรสุมชีวิตเหล่านี้ไปให้ได้

“แม่ต้องเข้มแข็งนะคะ หนูรอแม่หายอยู่นะคะคนเก่งของหนู” หญิงสาวพูดบอกพร้อมมองร่างของหญิงวัยกลางคนที่ยังคงหลับอยู่ น้ำตาของหญิงสาวไหลออกมา ที่ผ่านมาเธอเครียดมากจริง ๆ จนคิดว่าชีวิตนี้หมดหนทางแล้ว มีบางอารมณ์ที่เธอคิดว่า จะตายไปพร้อมกับมารดาของตัวเอง มันเป็นความคิดชั่ววูบแต่เธอก็เคยคิดอย่างนั้นจริง ๆ เธอคงอยู่บนโลกใบนี้ไม่ได้ถ้าหากสูญเสียมารดาไป

หญิงสาวรู้ดีว่าความตายมันเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิตคนเรา แต่เธอยังปล่อยวางไม่ได้ ยังยอมรับความจริงไม่ได้ ไม่ว่าอย่างไรก็ยอมรับไม่ได้จริง ๆ คนตัวเล็กยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตา เธอมองหน้าจอโทรศัพท์ที่มีแสงสว่างขึ้น บ่งบอกว่ามีคนส่งข้อความมาหา คนตัวเล็กจึงหยิบมาเปิดดู พอเห็นว่าเป็นข้อความของใครมันก็ทำให้หัวใจดวงน้อย ๆ สั่นเทาไม่น้อย มันถึงเวลาแล้วที่เธอต้องไปเจอคุณากร

ร่างเล็กไม่คิดปล่อยให้อีกคนรอนาน เธอคว้ากระเป๋าสะพายราคาถูก ก่อนจะมองใบหน้าของมารดาตนเองอีกครั้ง เหมือนว่าท่านคือกำลังใจให้เธอผ่านพ้นความกลัวในใจของเธอไปได้เป็นอย่างดี หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอดก่อนจะเดินออกไปยังที่จอดรถตามคำบอกของชายหนุ่มที่ส่งข้อความมา

พอเห็นอีกฝ่ายเปิดกระจกลงบอกให้เธอรู้ว่ารถของเขาคันไหน หญิงสาวก็รีบเดินตรงไปหาทันที คุณากรสั่งให้คนตัวเล็กขึ้นรถ เจ้าตัวก็ทำตามอย่างว่าง่าย ถึงแม้จะเกร็งมากก็เถอะ แต่หญิงสาวก็ไม่เผยท่าทีเหล่านี้ออกมา จนกระทั่งรถหรูของชายหนุ่มเลี้ยวเข้ามาจอดที่คอนโดของเขา

“ลงสิ” เขาหันมามองเมื่อเห็นคนตัวเล็กประหม่าอยู่

“ค่ะ” เธอพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะเปิดประตูรถหรูลงไปยืนรอรุ่นพี่หนุ่ม ไม่นาน หญิงสาวก็เดินตามอีกฝ่ายเข้าไปข้างในที่มีการรักษาความปลอดภัยอย่างดีเยี่ยม

ทุกวินาทีที่กำลังเดินอยู่ มันทำให้บีเบลล์เอาแต่รู้สึกประหม่ากับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น มือไม้ของเธอเย็นเฉียบไม่น้อย ถึงแม้ว่าจะรู้สึกอย่างนั้นแต่ทว่าหญิงสาวไม่คิดหันหลังกลับ เพราะเธอตัดสินใจที่จะทำแบบนี้แล้ว เธอจะไม่หันหลังกลับเด็ดขาด

ท่าทางของคนตัวเล็กมันอยู่ในสายตาของชายหนุ่มเป็นอย่างดี หลายครั้งที่เขาจับจ้องสำรวจร่างกายของเธอ อดยอมรับไม่ได้ว่า ผู้หญิงคนนี้หน้าตาน่ารักแถมมีหุ่นที่ดีอีกด้วย ไม่รู้ว่าภายใต้เสื้อผ้าเหล่านี้จะซ่อนอะไรเอาไว้อยู่บ้าง เขาเองก็เป็นเสือผู้หญิงเหมือนผู้ชายทั่วไปที่ไม่มีพันธะใด ๆ ผูกมัด ถึงแม้ว่าสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น มันเกิดจากความเห็นแก่ได้ของเขาก็เถอะ แต่มันก็ไม่ผิดไม่ใช่เหรอ ในเมื่อเธอต้องการความช่วยเหลือ เขาหยิบยื่นให้ เธอก็แค่ตอบแทนก็เท่านั้น

ไม่นานซักเท่าไรนัก เสียงลิฟต์ก็ดังขึ้นบ่งบอกว่าในตอนนี้ทั้งสองคนมาถึงที่หมายแล้ว เอเดนเดินไปหยุดยังหน้าห้องคอนโดของตัวเองก่อนที่เขาจะสแกนนิ้วมือเข้าไปข้างใน หญิงสาวที่เดินตามเข้ามาเธอกวาดสายตามองไปรอบ ๆ พร้อมกับสูดลมหายใจเข้าปอด มันไม่ง่ายเลยจริง ๆ สำหรับเธอ ผู้หญิงที่ไม่เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับใคร ไม่เคยมีคนรักมาก่อนในชีวิต พอต้องมาทำอะไรแบบนี้ ไม่แปลกที่จะทำให้เธอสั่นเทาขึ้นมา

“กินอะไรก่อนไหม” เขาหันมาถามหลังจากที่ประตูห้องถูกปิดลงแล้ว

“มะ ไม่ค่ะ เบลล์ไม่หิว”

“ดื่มน้ำก่อน” เขาพูดพร้อมกับร่างสูงที่เดินไปหยิบขวดน้ำแร่ออกมาให้กับคนตัวเล็ก ใจจริงอยากจะตะครุบเธอกินเสียแต่ตอนนี้ แต่ดูท่าทางของหญิงสาวแล้ว สั่นอย่างนี้ เขาไม่อยากทำให้เธอแตกตื่นไปมากกว่านี้

“ขอบคุณค่ะพี่เอเดน” เธอรับขวดน้ำจากมือของอีกฝ่าย ก่อนจะเปิดขวดเพื่อดื่มแต่ทว่าแรงของเธอมันไม่สามารถเปิดขวดน้ำได้ ทำเอาสายตาคมเข้มของอีกฝ่ายที่มองอยู่ อดไม่ได้ที่จะดึงขวดน้ำมาเปิดให้กับหญิงสาว

“เอ่อ ขอบคุณนะคะ” เธอขอบคุณเขาออกไปอีกครั้ง ก่อนจะจิบน้ำด้วยท่าทางเกร็ง ๆ

“หมอบอกเรื่องการรักษาแล้วใช่ไหม”

“ใช่ค่ะ ขอบคุณพี่เอเดนมากนะคะที่ช่วยเหลือเบลล์”

“ไม่เห็นต้องขอบคุณเลย ฉันไม่ได้ช่วยเธอเปล่า ๆ เสียหน่อย” เขาพูดมองจับจ้องมาที่คนตัวเล็ก นึกถูกใจความนุ่มนิ่มของเธอเหลือเกิน เพราะแบบนี้หรือเปล่าไอ้อคินถึงได้หลงนัก

“เริ่มเลยไหม” เขาถามขึ้น เมื่อรู้สึกว่าร่างกายของเขานั้นมันเริ่มทนไม่ไหวแล้ว อยากจะกลืนกินเธอเสียให้ได้

“เอ่อ ค่ะ เริ่มเลยก็ได้ค่ะ” เธอเรียกกำลังใจให้กับตนเองก่อนจะตอบรุ่นพี่หนุ่มกลับไป ถึงแม้ว่าในหัวใจของเธอในยามนี้จะเต้นแทบไม่เป็นจังหวะก็เถอะ

พอได้รับคำตอบที่น่าพอใจ เอเดนก็ไม่รอช้า เขาขยับกายเข้าไปใกล้ร่างของหญิงสาว ก่อนจะจับมือให้เธอเดินตามเขาเข้าไปในห้อง ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันรวดเร็วเหลือเกิน เพียงแค่ปลายเท้าเธอก้าวเข้ามาในห้องนอนสีเข้ม อีกฝ่ายก็ดันเธอเข้ากำแพงก่อนจะใช้แขนกำยำกักขังเธอเอาไว้

“อื้อ” บีเบลล์ยังไม่ทันที่จะได้เอ่ยถามอะไร ริมฝีปากของชายหนุ่มก็กระแทกจูบเธอเสียแล้ว มันเป็นการจูบที่ไม่ได้อ่อนโยนเลยสักนิด การกระทำของรุ่นพี่หนุ่มมันทำให้สติของเธอแตกกระเจิงทันที จะยกมือขึ้นมาห้ามปรามก็ไม่ทันเลยสักนิด เมื่อลิ้นร้อนของคนตัวสูงสอดแทรกเข้ามาสำรวจโพรงปากอวบอิ่มของเธอ ดูดดึงหยอกล้อเรียวลิ้นจนทำให้เธอแทบไปไม่เป็น

“อื้อ” คนตัวเล็กทำได้แค่ส่งเสียงอู้อี้ออกมา เธอยกมือขึ้นมากำเสื้อของอีกฝ่ายเอาไว้แน่น เรี่ยวแรงที่อีกฝ่ายสูบไป มันทำให้เธออ่อนล้าลง

แขนแกร่งของเอเดนประคองคนตัวเล็กเอาไว้ ถึงแม้จะรู้สึกตงิดใจกับการจูบที่ไม่ได้เรื่องของคนตัวเล็ก แต่ทว่าความหวานที่ได้รับมันทำให้เขาพอใจเหลือเกิน ไม่คิดว่าเธอคนนี้จะหอมหวานแทบทั้งตัวขนาดนี้ เมื่อความต้องการมากขึ้นมันก็ทำให้ชายหนุ่มเผยตัวตนที่แท้จริงของตัวเองออกมา ชายหนุ่มไม่รอช้าเขายกมือเลื่อนมาปลดกระดุมเสื้อของหญิงสาวออกอย่างรวดเร็ว ไม่นานเท่าไรนัก ร่างกายของเธอก็ปรากฏต่อสายตาของเขา

เนินอกที่ล้นทะลักชุดชั้นในสีหวาน มันทำเอาเขาคอแห้งทันที เจอผู้หญิงสวยมาก็เยอะ แต่ร่างกายของคนตรงหน้าเขานี้ช่างดูยั่วยวนชวนให้เขาหลงใหลเหลือเกิน พอเห็นสายตาของอีกฝ่ายที่มองมาที่ร่างกายของเธอ มันก็ทำให้ลมหายใจของบีเบลล์รัวเร็วขึ้น หารู้ไม่ ยิ่งเป็นแบบนั้นมันก็ยิ่งทำให้หน้าอกของเธอกระเพื่อมมากขึ้นกว่าเดิม

น่าลิ้มรสชะมัด!

เอเดนนึกขึ้นก่อนจะลูบไล้สัมผัสร่างกายสวยของหญิงสาว เขาเลื่อนมืออีกข้างไปปลดตะขอเสื้อชั้นในของคนตัวเล็ก ทำให้ทุกอย่างหลุดออกจากร่างกาย หน้าอกที่ไร้สิ่งปกคลุมใด ๆ จึงเด้งออกมา เขาไม่รอช้าครอบริมฝีปากเข้ากับฐานถันสีหวานของหญิงสาวทันที

ความรู้สึกใหม่เอี่ยมที่เพิ่งเกิดขึ้นกับร่างกายของเธอ มันทำให้เธอนึกไม่เข้าใจ ทุกครั้งที่อีกฝ่ายสัมผัสร่างกายและหยอกล้อกับหน้าอกของเธอมันทำให้หญิงสาวรู้สึกกระสับกระส่ายไม่น้อย เธอไม่อยากเปล่งเสียงใด ๆ ออกมาแต่มันก็ยากเย็นเหลือเกิน

“อ๊ะ พะ พี่เอเดน เบาหน่อยค่ะ” เธอเจ็บที่อีกฝ่ายดูดดึงหน้าอกเธอไม่เบาแรงเลยสักนิด

“อดทนหน่อย ฉันยังไม่พอ” เขาต้องการสัมผัสเธอมากกว่านี้ ทุกส่วนของร่างกาย เขาอยากจะสัมผัสมันไปหมด ชายหนุ่มเกี่ยวกางเกงชั้นในของคนตัวเล็กลง นั่นจึงทำให้เธอเบิกตากว้างขึ้นมา รู้สึกอับอายไม่น้อยที่ในตอนนี้ร่างกายของเธอไร้สิ่งห่อหุ้มใด ๆ แล้ว

“อ๊ะ อือ” นิ้วเรียวยาวของว่าที่นายแพทย์หนุ่มกรีดกรายเข้ามายังกลีบกุหลาบสวยของคนตัวเล็ก การกระทำของเขามันทำให้เธอสะดุ้งเฮือกขึ้น สายตาของเธอบังเอิญสบตากับอีกฝ่าย เขามองเธออย่างนึกสงสัยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

ชายหนุ่มอุ้มร่างเล็กขึ้นพร้อมวางเธอลงบนเตียงโดยมีอีกฝ่ายยืนอยู่ เขาถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกพร้อมสายตาที่สำรวจร่างเล็กไปทั่วกาย เธอสวยน่ามองแทบจะทุกส่วน ยิ่งส่วนนั้นที่มีขนปกคลุมเพียงเล็กน้อยมันยิ่งทำให้เขาพอใจกับความอมชมพูของมัน

“อ้าขาออกหน่อย” เขาบอกหลังจากที่ปลดกางเกงของตนเองออกไป

บางสิ่งบางอย่างที่หญิงสาวได้เห็นมันทำให้เธอเบิกตาโตกว้างขึ้นก่อนจะรีบหันหน้าหนีไปอีกทางทันที เป็นครั้งแรกที่เธอได้เคยเห็นสิ่งนั้น ไม่รู้ว่ามันจะมีขนาดใหญ่ขนาดนี้ มันเป็นเรื่องปกติของผู้ชายหรือเปล่าเธอไม่แน่ใจ แต่ของเขาคนนี้มันทำให้เธอหวั่นใจอย่างบอกไม่ถูก