บทที่ 28 บทที่ 27 หายหน้า

บทที่ 27 หายหน้า

สองชั่วโมงต่อมา

นับดาวนั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียงนอน ใบหน้าสวยไร้เครื่องสำอางบูดบึ้ง ขัดใจเพราะคนที่นั่งทำงานอยู่ข้างนอกไม่พากลับบ้านสักที พอเธอจะให้คนที่บ้านมารับก็ห้ามเอาไว้!

"เอ๊ะ… นั่นแน่! หลงเราแล้วสินะ" เด็กสาวเหยียดยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ "ธรรมดา สวยอย่างเราใครก็หลงอะ" สะบัดปลายผ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ