บทที่ 3 บทที่ 2 คำสั่ง
บทที่ 2 คำสั่ง
"พี่วิลลี่ว่าน้องเกลคงไม่ชอบ เพราะปกติก็ไม่ชอบคนมาคอยคุมอยู่แล้ว.." วิลลี่บอกอย่างลำบากใจ ชินวาทำหน้าบอกไม่ถูกเหมือนกัน
"ไม่ได้ครับ เดี๋ยวผมจะบอกน้องเกลเอง ยังไงผมก็ไม่ยอมให้แฟนผมเป็นอะไรไปเด็ดขาด ยังไงเกลก็น่าจะฟังผมอยู่บ้าง"
"....แฟน?" ผู้จัดการหนุ่มยิ้มเจื่อนๆ กับคำว่าแฟนที่หลุดออกจากปากชายหนุ่ม ก็ความสัมพันธ์ของทั้งสองมันคลุมเครือมาตลอด และเกวลินเองก็ยังไม่ได้ตอบรับคำขอเป็นแฟนจากชายหนุ่มอีก
"เดี๋ยวเรื่องนั้นผมจัดการเอง" ชินวาหันมาบอกวิลลี่เสียงเข้ม แล้วมองเกวลินที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงนอน
@สนามฝึกยิงปืนของกองทัพ
ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!
เสียงปืนดังสนั่น แนวกระสุนปืนพุ่งตรงเข้าเป้าเกือบทุกนัด ครูฝึกสุดโหดที่ได้ฉายาครูเถื่อนจากนักเรียนจู่โจมหลายต่อหลายรุ่น กำลังเดินผ่านเป้าล่อกระสุนไปทีละเป้า กระสุนเฉียดไหล่เขาหลายนัดเมื่อยามเดินผ่านเป้าล่อกระสุนของนักเรียนที่เขาจะฝึกมาเพื่อเข้าทีม
"คิดจะยิงก็ยิง อย่าลังเล!" ตะเบ็งเสียงใส่นักเรียนจู่โจมคนสุดท้ายที่หยุดยิงปืนเมื่อเขาเดินมาหยุดอยู่กลางเป้า ชายหนุ่มเท้าเอวมองอย่างเอาเรื่อง ในขณะที่นักเรียนมือไม้สั่นเทิ้ม
"เหลือกระสุนไว้ทำไม เก็บเอาไว้ยิงตัวเองตายหรือไง!"
"..."!?
"ยิงสิวะ! พวกนายเลือกเองที่จะเข้ามาอยู่จุดๆนี้!" เขาตะคอกเสียงใส่อีกครั้ง
ปัง! ปัง! ปัง!
กระสุนเฉียดหูครูฝึกขาโหดไปสามนัดและเข้าเป้าทุกนัด ครูฝึกที่ขึ้นชื่อได้ถึงความโหดยกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจ ก่อนจะเป่านกหวีดเพื่อให้นักเรียนจู่โจมมารวมตัวกัน
"มีคำสั่งสามข้อที่พวกนายต้องจำไว้"
"ครับ!" นักเรียนจู่โจมหกคนพร้อมใจกันตอบรับ
"ข้อแรก..ถ้าสั่งให้โจมตี คือเดินหน้าสู้ไปเรื่อยๆ" นักเรียนหกคนพยักหน้าพร้อมกัน และตั้งใจฟังข้อต่อไป
"ถ้าสั่งให้ป้องกัน แปลว่าห้ามถอย" เขายังพูดต่อไปเรื่อยๆ สายตาคมกริบไล่มองหน้านักเรียนทุกคนอย่างดุดันและจริงจัง แววตาเฉียบคมเด็ดขาด
"หากสั่งให้เตรียมพร้อม อย่าเพิ่งเคลื่อนไหวเป็นอันขาด"
"ครับ!" ตอบรับอย่างพร้อมเพรียงกัน
"นั้นแหละคือคำสั่ง คำสั่งทหารสำคัญกว่าชีวิตจำไว้ ทุกสิ่งทุกอย่างไม่ได้เกิดจากปฏิหาริย์ห่าเหวอะไร ทุกอย่างเกิดขึ้นจากตัวพวกคุณ! จงคำนึงไว้เสมอว่าเราคือทหารของพระราชา" สิ้นเสียงเข้มนักเรียนทั้งหกคนก็พร้อมใจกันตอบรับอย่างหนักแน่น และทำความเคารพครูฝึกก่อนจะแยกย้ายกันไปพักผ่อน
ครืด~ ครืด~
เสียงมือถือเครื่องหรูที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงสั่นสะเทือนจนเจ้าของต้องหันมอง ก่อนจะล้วงกระเป๋าหยิบมือถือขึ้นมาดู
"ครับผู้การ"
(มีงานด่วนนะผู้กอง เข้ามาหาผมที่กองบัญชาการด้วย)
"ครับ อีกสิบนาทีถึงครับ" เขากดตัดสายไปทันทีที่พูดจบประโยค ขาเรียวยาวก้าวเดินมาหารถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบท์คู่ใจคันใหญ่ เขาหยิบหมวกกันน็อกคู่กายขึ้นมาครอบศีรษะจากนั้นก็สตาร์ทรถขับออกไปด้วยความเร็ว
@กองบัญชาการ
"อ้าวผู้กอง นั่งก่อนๆ" บอกยิ้มๆพร้อมผายมือให้นั่งลงโซฟาฝั่งตรงข้าม ชายหนุ่มทำความเคารพแล้วหย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาตามคำเชื้อเชิญของเจ้านาย
"เป็นไงบ้างผู้กอง พอจะเล็งเห็นแววคนที่จะเข้าร่วมทีมได้ไหม"
"ก็พอมีครับผู้การ แต่ก็ต้องให้จบหลักสูตรไปก่อน" ก้มหน้าบอกเสียงเนิบๆ แล้วมองแฟ้มเอกสารที่ผู้การยื่นให้
"ผู้ใหญ่สั่งมาน่ะ รบกวนเวลาพักผ่อนด้วยนะผู้กอง พอดีมีภารกิจคุ้มกัน คนในทีมก็ไม่มีคนว่างสักคน ส่วนผู้พันเทพก็ยุ่งๆเลี้ยงลูก ผมเลยไม่อยากรบกวน ส่วนหมวดปรีชาก็ไม่ว่างบอกจะเข้าป่า"
"ฮะ! ปรีชาบอกจะเข้าป่า?"
'ไอ้เบก้าเนี่ยนะจะเข้าป่า ป่าแถวไหนวะ กูเห็นมันไปๆมาๆอยู่ที่บ้านกับคอนโดฯเนี่ย!' เบฬินพ่นลมหายใจออกเบาๆ แล้วหันมาสนใจเอกสารในมือต่อ
"คุ้มกัน...ผู้หญิงคนนี้เหรอครับ?" ชี้นิ้วไปที่รูปนางแบบสาวสุดเซ็กซี่ แล้วเปิดประวัติเธอ
"ผู้ใหญ่เขาขอมาน่ะ ฝากผู้กองด้วยแล้วกันนะ ส่วนจะตกลงยังไงกันผู้กองก็ไปเคลียร์กับเธอเอง ที่ร้านกาแฟในเมือง" ผู้การยื่นเอกสารอีกใบให้เบฬิน
"ครับ รับคำสั่งครับผู้การ" ชายหนุ่มหยัดกายลุกขึ้นแล้วทำความเคารพ จากนั้นก็เดินออกมาจากห้อง เขามองรูปผู้หญิงที่เขาต้องทำภารกิจคุ้มกันอย่างชั่งใจ ก่อนจะหยุดสายตาไว้ที่ชื่อของเธอ
"เกวลิน..."
