บทที่ 7 EP.7 เปลี่ยนใจไม่ทำต่อ
"น้องซิน พี่ทำอะไรผิดหรือเปล่าครับ?" คีตะรีบล้างตัวและตามลูกค้าซุปเปอร์วีไอพีออกมาด้วยความสงสัย ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ กลับทำเขาคิ้วขมวดเข้าหากันได้นับครั้งไม่ถ้วนในเวลาแค่ไม่ถึงสองชั่วโมง
"เปล่าค่ะ ซินแค่รู้สึกเหนื่อย" มือบางกระชับเสื้อคลุมเข้าหาตัวแน่น จู่ ๆ เธอก็อยากจะเปลี่ยนใจไม่ทำต่อแล้ว แค่เพียงจินตนาการถึงสิ่งที่มันทิ่มแทงหน้าท้องเมื่อครู่ เหตุการณ์ในครั้งนั้นก็ลอยเข้ามาในความทรงจำ
เธอหันไปมองนาฬิกาดิจิตอลที่ตั้งอยู่บนโต๊ะฝั่งชั้นวางทีวี สลับกับคนที่ยืนมองหน้าเธออยู่ในตอนนี้ สุดท้ายความหล่อเหลาตรงสเปคก็ไม่สามารถลบความกลัวในใจได้เลย...
"พี่ช่วยทำให้หายเหนื่อยได้นะครับ?" คีตะต้องใช้ความพยายามขั้นสุดในการเอาอกเอาใจหญิงสาว ไม่ใช่เพราะเธอคือลูกค้า แต่เพราะเขากำลัง อยากได้เธอ!!
ชายหนุ่มนั่งลงข้าง ๆ คนตัวเล็ก แต่ในขณะที่เขากำลังจะโน้มตัวเขาหาเธอ หมอนหนุนใบใหญ่ก็ถูกดึงมาวางแทรกลงตรงกลางทันที คีตะถอนหายใจดังเฮือก พรุ่งนี้เขาจะสั่งเก็บหมอนทุกใบในคลับออกให้หมดเพื่อไม่ให้เกะกะ เหลือไว้เพียงเตียงนอนสำหรับกิจกรรมอย่างว่าเป็นพอ
"ปกติโฮสต์อยู่กับลูกค้ากี่ชั่วโมงคะ?" ซินหันหน้ามาถาม แววตาของเธอดูเป็นกังวลตั้งแต่ที่เดินออกมาจากห้องน้ำ
"สำหรับลูกค้าซุปเปอร์วีไอพี ก็แล้วแต่ความต้องการของลูกค้าเลยครับ"
"ถ้างั้นพี่คีตะก็หมดหน้าที่แล้วค่ะ ออกไปได้แล้วซินอยากอยู่คนเดียว!!" ซีรีนพูดออกมาหน้าตาเฉย ทั้งผายมือเชิญเขาออกนอกห้องอย่างที่ปากว่า
"ไม่ได้นะครับ!!"
"ทำไมล่ะคะ ก็ไหนบอกว่าแล้วแต่ซินไง?"
"เอ่อ ถ้าพี่ออกไปตอนนี้คงต้องถูกหักเงินแน่ ๆ โทษฐานดูแลลูกค้าไม่ดี และอีกอย่างนี่ก็ผ่านมาแค่ไม่กี่ชั่วโมงเอง คงมีคำถามจากทางคลับว่าเกิดอะไรขึ้น บางทีอาจจะถึงขั้นต้องตรวจสอบพนักงานโฮสต์ทั้งหมด..."
"พอแล้วค่ะ ถ้าจะขนาดนั้นพี่คีตะนอนที่นี่ก็ได้ แต่ช่วยเงียบ ๆ หน่อยนะคะ เวลานอนซินไม่ชอบให้มีเสียรบกวน" ถ้าเธอจะทำให้ทุกคนเดือดร้อนขนาดนั้น ก็คงต้องยอมให้เขาอยู่ในห้องนี้ต่อ ซินทิ้งตัวลงบนเตียงนอนนุ่ม โดยมีคีตะช่วยหรี่ไฟลงให้สลัวลง
"ขึ้นมานอนสิคะ" ซีรีนตบมือลงที่ว่างข้าง ๆ แต่พออีกคนตามขึ้นมาเธอก็พลิกตัวหันหลังให้ทันที
"ครับ" คีตะถึงกับไปต่อไม่ถูก ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเธอถึงได้มีท่าทีแปลกประหลาดแบบนี้ นอกจากเรียกขึ้นมานอนข้าง ๆ แล้วหนำซ้ำยังดึงผ้าห่มมาคลุมตัวและนอนหันหลังใส่เขาอีก
นี่มันอะไรกัน หรือเขาทำพลาดตรงไหน!!
"น้องซินครับ"
"อืออ~ ไม่คุยค่ะ แต่ถ้าพี่คีตะยังไม่ง่วงจะนวดหลังให้ซินก็ได้นะคะ ซินชอบเพราะมันหลับสบายดี"
"ครับ" คีตะพลิกตัวนอนแคงข้าง ยื่นมือไปบีบนวดไหล่บางเบา ๆ อย่างทำอะไรมากเกินกว่านี้ไม่ได้ ไม่นานนักจังหวะลมหายใจเข้าออกที่สม่ำเสมอของซินก็บ่งบอกว่าเธอได้เข้าสู้ห้วงนิทราไปเรียบร้อยแล้ว
เหลือเพียงตัวเขาที่ยังคงนอนก่ายหน้าผากทั้งอารมณ์ที่ค้างคาอยู่ "เฮ้อ~"
พยายามเข้านะพี่คีตะ✌️
