บทที่ 22 22

“โธ่โว้ย!” เขาสบถออกมาอย่างหัวเสีย ถ้าไม่เป็นเพราะเขาเห็นอาการเหมือนหุ่นยนต์อย่างที่ยายเมียตัวจี๊ดกำลังทำอยู่

เมื่อปากเป็นอิสระอย่างกะทันหันจิรัชยาจึงแหงนหน้าขึ้นมอง ดวงตาคมดุก็จ้องเธอเขม็งอยู่ก่อนเหมือนกัน แต่คราวนี้เธอไม่รู้สึกสะทกสะท้าน ไม่กริ่งเกรง ไม่หวาดกลัว เพราะตอนนี้หัวใจเธอเจ็บจนชาหนึบไปห...