บทที่ 57 57

จนกระทั่งถึงห้องนอนเทวาก็วางร่างน้อยลงบนเตียงอย่างเบามือแล้วตามลงไปทาบทับอย่างรวดเร็วพร้อมกับระดมจูบไปทั่วดวงหน้างาม จิรัชยาได้แต่เบี่ยงหน้าหลบเป็นพัลวัน ไม่ใช่ว่ารังเกียจแต่แค่ตั้งตัวไม่ทัน

“เดี๋ยวก่อนค่ะคุณเทวา” ร้องห้ามและยกมือดันหน้าหล่อ ๆ ของเขาไว้

เขายอมหยุด แต่ประกายไฟในดวงตาเจิดจ้าบ่งบอกคว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ