บทที่ 163 สายเลือด

“ฉันจะยอมรับก็ต่อเมื่อฉันได้เห็นผลว่าแกกับฉันเป็นพี่น้องกันจริงๆ...” มัซซิโม่พูดไปก็ปัดมือของลูก้าไป

“หึ...ถ้าแกไม่เชื่องั้นฉันก็จะให้แกได้พิสูจน์ความจริง...เปาโล บรูโน่...เอาตัวมันไปโรงพยาบาลกับฉันหน่อย...” ลูก้ายิ้มมุมปากออกมา แล้วเขาก็สั่งลูกน้องของเขาทันที

“ครับนาย..” สองหนุ่มก็รีบเดินมาแล้วช่วย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ