บทที่ 12 ตอนที่12

“ว่าแต่…”

“หืม?”ผมมองหน้าพี่ติณห์และร้องถามเขาไปอย่างสงสัยที่เขาเปลี่ยนเป็นสีหน้าซีเรียสและเรียบตรึงขึ้นมาแทน อะไรกันเมื่อกี้ยังยิ้มเขินอายอยู่เลย อารมณ์เปลี่ยนเร็วชะมัด

“เมื่อไหร่แกจะกลับไปเรียนต่อ…?”

“นี่ผมก็เรียนอยู่นะ”ผมตอบพี่ติณห์ไปพลางแอ่นหน้าอกชูเสื้อช็อปเด็กช่างให้พี่ติณห์ดูด้วยสายตาที่ภาคภู...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ