บทที่ 17 ความลับแตก(รู้กันเฉพาะสองเรา)3

หญิงสาวเดินโซซัดโซเซกลับเข้ามายังกลุ่มสหายของเพื่อนๆทหารก่อนจะมานั่งลงอย่างหมดสภาพภายในกลุ่มของพวกพ้อง

“สภาพอย่างนี้จะรอดไหมนี่” เสียงทหารคนหนึ่งเอ่ยขึ้นมาทางอาหลิ่วของพวกเขา

“อดทนไว้ อาหลิ่ว อยู่ๆไปเดี๋ยวก็ชิน พวกเราก็คิดถึงบ้านไม่ต่างกันกับเจ้า” เสียงทหารอีกคนหนึ่งเอ่ยปลอบขวัญอย่างเข้าอกเข้าใจอารม...