บทที่ 48 ลูกเขย&พ่อตา 2

“บังอาจ/บังอาจ!” เสียงนั้นของเหล่าองครักษ์ยังคงช้าไป ด้วยเพราะองค์ชายผู้สูงศักดิ์ของพวกเขากำลังนอนราบแนบดินจนฝุ่นตลบพร้อมด้วยกำลังถูกเหยียบย่ำยอดอกตาเหลือกถลน

และยังไม่ทันที่บรรดาองครักษ์จะก้าวเท้าเข้ามา ยังไม่ทันที่องค์ชายใหญ่ผู้สูงศักดิ์จะเอ่ยคำ ยังไม่ทันที่ชาวบ้านตาดำๆจะทันได้หายใจ เรือนร่างงดงา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ