บทที่ 5 ลืมไม่ลง
เขาจูบนางอย่างเบาแผ่วตั้งแต่ริมฝีปาก ลงไปเรื่อยๆตามใบหน้า แก้มนวล หน้าผาก
เขาไล้ปลายลิ้นของเขาเลียเลื่อนลงมาที่ใบหูแล้วกัดเม้มน้อยๆที่ติ่งหูก่อนจะจูบซุกไซ้อย่างอ่อนโยนไปตามซอกคอ
เขาทำอย่างระมัดระวัง ทั้งนุ่มนวล ทั้งอ่อนโยน ไม่มีความรุนแรงใดๆเหมือนดั่งเช่นในคือเข้าหอ
เขาทำนางอย่างทะนุถนอม ผิดจากคืนเข้าหออย่างสิ้นเชิง
การกระทำนี้ทำหลิวหลีถึงกับตกตะลึงพรึงเพริดก่อนจะเคลิบเคลิ้มตามสัมผัสของเขา
เพียงไม่นานเสื้อผ้าอาภรณ์ของนางและของเขาก็ถูกปลดออกจากเรือนร่าง
จูหวนจางยังคงพรมจูบหลิวหลีอย่างนุ่มนวล ใจเย็น ใช้ริมฝีปากสัมผัสนางไปทั่วเรือนกาย
นางรู้สึกร้อนวูบวาบไปทุกๆที่ที่ริมฝีปากอุ่นๆของเขาเคลื่อนไคล้ไล่เลื่อนสัมผัสไปมา
เขาจูบนาง ดูดเม้มนาง ตั้งแต่ช่วงไหล่ ช่วงเนินอก บนเนินอกอวบนูน ยอดอกงามเด่น ไล่ต่ำลงไป ต่ำลงไป ไปจนถึงหน้าท้องแบนราบของนาง
"อา..." เสียงครางหวานใสถูกปลดปล่อยออกมาจากริมฝีปากของหลิวหลี มือเรียวงามของนางกำแน่นอยู่ตรงผ้าปูที่นอน
จูหยวนจางเคลื่อนกายขึ้นมาเหนือร่างของหลิวหลี เขาเพียงก้มมองใบหน้าของนางที่อยู่ใต้ร่างของเขาในยามนี้
เขาจ้องมองใบหน้าของนางนิ่งๆด้วยประกายตาที่ชวนวาบหวาม
หลิวหลีจ้องมองตอบสายตานั้นของเขาด้วยใจที่เต้นเร็วแรงระรัว
กิริยาของหลิวหลีบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าสิ่งที่จูหยวนจางกำลังทำ... มันได้ผล
คืนนี้ทั้งคืน
เขาจะทำให้นาง
ลืมเขาไม่ลง...
จูหยวนจางคิดในใจพลางส่งยิ้มอ่อนโยนส่งให้หลิวหลี
ยิ้มนั้น
ยิ้มของเขา
ทำหลิวหลีถึงกับกระพริบตาขึ้นลงก่อนถลึงตาโต
นั่น!
เขายิ้มให้นาง
ใช่หรือไม่
เขายิ้มให้นาง...
หลิวหลีมองยิ้มของชายหนุ่มอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา นางค่อยๆเอื้อมมือขึ้นจับใบหน้าของเขาเกลี่ยนิ้วเบาๆที่ริมฝีปากนั่น
อา...
ดีจริง...
หญิงสาวเหม่อมองใบหน้านั้นของชายหนุ่มอย่างหลงใหล
นี่นางคงชมชอบเขามากจนเกินไป
ทำไม
ทำไม...นางถึงได้โง่งมปานนี้
ใยถึงโง่งมเช่นนี้
จูหยวนจางมองอาการนั้นของหญิงสาวออก เขาดูนางออกได้ชัดเจนเป็นอย่างดี
อาการนั้น
ทำเขายิ้มออกมา
ได้กว้างขึ้น
"ต้องอย่างนี้สิ เมียรัก" เขากล่าวเสียงเบาใส่หน้าหลิวหลี ก่อนก้มลงจูบนางอย่างแผ่วเบา
ดวงตานั่น รอยยิ้มนั่น คำพูดนั่น น้ำเสียงนั่น
ทำหญิงสาวเห่อร้อนขึ้นมา
นางรู้สึกรุ่มร้อนจนต้องกัดริมฝีปากก่อนจะเผยอมันออกเพื่อรับกลีบปากของเขาที่แทรกเข้ามา
เขายังคงใช้ริมฝีปากของเขาอย่างละเมียดละไมไปตามริมฝีปากของนาง ใบหน้าของนาง ลำคอของนาง เนินอกของนาง และทั่วทั้งเรือนร่างนวลเนียนละเอียดลออของนาง มือเรียวยาวของเขาก็ช่วยกันจัดการนางได้เป็นอย่างดี เพียงไม่นานเขาก็ได้ครอบครองนางทั้งหมด นางทำได้เพียงครวญครางตามสัมผัสเสียวซ่านที่เขามอบให้
อา...
เขาช่าง
ร้ายกาจ
ร้ายกาจถึงเพียงนี้
หลิวหลีทำได้เพียงร่ำร้องอยู่ในใจ ในขณะที่ร่างกายของนางทำได้แค่เพียงตอบสนองการกระทำของเขา
ทุกจังหวะของจูหยวนจางที่ถาโถมเข้ามาในเรือนร่างของหลิวหลีเรียกเสียงรัญจวนอย่างสุขสมให้แก่หลิวหลีได้เป็นอย่างดี
หลายวันมาแล้วที่จูหยวนจางมาประจำการที่ค่ายทหารหน้าด่าน
คืนนี้ก็เหมือนดังเช่นคืนก่อนหน้านี้ที่ท้องฟ้ายังคงมืดมิดและเขาก็ยังคงนอนไม่หลับเหมือนดั่งเช่นเคย
ให้ตายเถอะ!
เขายังคงสบถอยู่ในใจ
เขารู้สึกหงุดหงิดอยู่แบบนี้ตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาประจำการที่นี่ แม้ว่าจะผ่านมาหลายคืนแล้ว
แต่...
เขาก็ยังคง
หงุดหงิดอยู่
คืนนั้น...
คืนก่อนเดินทางนั่น...
เขาคิดจะทำให้ภรรยาพระราชทานของเขาติดใจในรสสวาทรสรักที่เขาปรนเปรอให้
เขาคิดจะทำให้นางเฝ้ารอเขาอย่างทรมาน
แต่...
คืนนั้น...
เสียงครวญครางหวานใสของสตรีนางนั้น
เสียงนั้น
มันทำให้เขา
นอนไม่หลับ!
เขานอนไม่หลับเลยตั้งแต่คืนแรกที่เข้ามาประจำการที่นี่
จนกระทั่งคืนนี้
มันหลายคืนแล้ว
มัน...
ให้ตายเถอะ!
จูหยวนจางยังคงสบถขณะยืนเหม่อมองไปเรื่อยเปื่อยอยู่นอกที่พักประจำตัวของตน
และก็ยังคงเป็นอยู่อย่างนั้นเหมือนกับทุกคืนที่ผ่านมา...
ภายในเรือนส่วนตัวของหลิวหลี คืนนี้หญิงสาวกำลังนั่งมองข้าวของเครื่องใช้สัมภาระจำเป็นที่จะต้องนำไปใช้ที่ค่ายทหารรวมถึงของใช้ประจำตัวของนางที่ควรจะนำไป
ใช่แล้ว...
นางกำลังคิดจะไปอยู่ในค่ายทหาร
นางจะตามจูหยวนจางไป
นางยังจำได้ดีถึงสายตาเย้ยหยันท้าทายของเขาในวันที่เขายื่นจดหมายราชการเล่มนั้นให้นางได้อ่าน
อืม...
หนวดปลอม
ผ้ารัดอกอย่างดี
สนับเข่าสนับศอกสนับกันกระแทก
ถุงนอน
เสื้อเสริมช่วงไหล่
ของเหล่านี้นางศึกษาข้อมูลมาจากในตำราแล้วเป็นอย่างดี
ดีกว่าครั้งไหนๆ
นางนำมันมาประยุกต์ตัดเย็บดัดแปลงและมันก็ออกมาได้เป็นที่น่าพอใจ
หลายวันมานี่
นางลองปลอมตัวเป็นบุรุษแล้วเดินไปตามตลาด ตามชุมชนต่างๆมาแล้ว
ผู้คนส่วนใหญ่
มองนางไม่ออก
ว่านางเป็นบุรุษปลอมตัว
