บทที่ 17 นางหญิงใจอำมหิต

ตอนที่ปวีณาถูกช่วยขึ้นมา สภาพของเธอก็เปียกโชกไปทั้งตัว ผมเผ้ายุ่งเหยิง เครื่องสำอางเลอะเลือน ถูกแว่นแก้วกอดไว้ในอ้อมแขน ร้องไห้สะอึกสะอื้น ดูน่าสงสารเป็นอย่างมาก

แว่นแก้วก็โมโหขึ้นมาทันที “มันจะมากเกินไปแล้วนะ ทำไมเธอถึงผลักคนลงไปในน้ำได้? ฉันเป็นคนให้เขามาเอง ถ้าเธอไม่พอใจอะไรก็มาลงที่ฉันสิ!”

ปวีณา...