บทที่ 76 ขยะไร้ประโยชน์

“ไม่โทษฉันแล้วเหรอที่วางยาเธอ?”

“ตอนที่รู้เมื่อกี้ก็โทษอยู่” วิเชียรยากที่จะอธิบายอารมณ์ที่เหมือนนั่งรถไฟเหาะตีลังกาเมื่อครู่ มันทั้งขึ้นสุดลงสุด จนตอนนี้เขาไม่อยากจะคิดอะไรอีกแล้ว

“ผมแค่เข้าใจเรื่องหนึ่ง ถ้าคุณจะฆ่าผม มันง่ายนิดเดียว อีกอย่าง พวกเราเป็นฝ่ายไปหาเรื่องคุณก่อน ตอนนั้นคุณไม่ได้วางยาผมใ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ