บทที่ 10 ความอัปยศ2/2

นางขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะส่ายหน้าไปมาช้า ๆ “หม่อมฉันไม่ทราบเพคะ”

เว่ยเหวินเซียนหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะยกยิ้มมุมปาก สายตาของเขานั้นฉายแววกระหายเลือดขึ้นมา “ก่อนที่ข้าจะลงมือทรมานคน” เอ่ยจบเจ้าของจวนก็ยกจอกสุราขึ้นดื่ม เพราะวันนี้ยังไงก็ต้องมีคนหลั่งเลือดจากการถูกทรมานของเขา เขาจึงดื่มสุราไว้รอ

ดวงตา...