บทที่ 14 เชื่องช้ายิ่งกว่าเต่า

หลายวันผ่านไป

การเดินทางไปสำนักป่าไผ่เพื่อถือศีลเพื่อปัดเป่าความอัปมงคลในชีวิตสร้างความโศกเศร้าอย่างหนักให้แก่ซูกุ้ยฟาง นางกำลังเตรียมสิ่งของต่างๆ ที่จำเป็นในตอนบ่าย แต่เรือนพำนักนอกเมืองนี้เงียบเหงามากในยามที่ไม่มีหยางอี้คังอยู่ และตัวเขารักสันโดษ มีบ่าวไพร่รับใช้ไม่กี่คน ส่วนนางเล็กๆ นั้นก็ไม่ได้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ