บทที่ 78 EP 26 โดดเดี่ยว [1]

ทุกอย่างเหมือนถูกย้อนกลับไปเมื่อห้าปีก่อน ผมเคว้งคว้าง โดดเดี่ยว ข้างกายไม่มีแม้แต่ใครสักคน ไม่มีบ้าน ไม่มีที่ไป มองไปทางไหนก็มืดไปหมด วินาทีที่ผมรู้ว่าผมถูกทิ้งเอาไว้พร้อมกับคำหลอกลวงว่าแม่จะรีบกลับมารับ

ผมอ้างว้างและเอาแต่นั่งกอดเข่าตัวเองร้องไห้ไม่หยุด ข้าวปลาไม่กิน ไม่พูดกับใคร ไม่ออกไปไหน ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ