บทที่ 11 EPISODE 02 วิธีบอกเลิก [2]
Rrrr~
โทรศัพท์มือถืออยู่ในมือฉันจึงกดรับสาย คนที่โทรเข้ามาคือยัยตังเม เมื่อคืนยัยนี่ก็อยู่กับฉัน แล้วทำไมมันไม่ห้าม!
“ฮัลโหลยัยตังเม้!!!”
ตะโกนวีนออกไปสุดเสียงทันที วินาทีนี้ถ้าวาร์ปไปหาพวกมันได้ฉันก็จะทำ
[ฉันว่าแล้ววว] ยัยตังเมกรอกเสียงกลับมาราวกับว่ามันไม่ได้ตกใจอะไรกับอาการวีนของฉันเลยสักนิด
“ฉันทำบ้าอะไรลงไปวะ!” ฉันถามอย่างรวดเร็ว ถามจบก็ต้องยกมือขึ้นมายีหัวตัวเองแรงๆ
ให้ตายสิ ฉันจำอะไรไม่ได้เลยสักอย่างเดียว ภาพจำสุดท้ายที่ฉันจำได้ก็คือฉันเถียงกับป้าคะน้าเพราะมันพยายามห้ามไม่ให้ฉันดื่ม
[แกเห็นคลิปมั้ยล่ะ นั่นแหละ แกทำแบบนั้นเลย]
“ไม่จริง”
[มันโคตรจริงเลยเพิร์ล มันเรียลมากเพราะแกเมามาก และแกเดินไปขอมังกรเป็นแฟนจริงๆ ผู้หญิงในคลิปนั่นแกเอง ฉันคอนเฟิร์ม]
“แล้วทำไมแกไม่ห้าม ยัยป้าคะน้าไปไหน เข้าห้องน้ำเหรอ มันต้องคอยห้ามฉันสิ ต้องห้าม!”
[โอ้โหเพื่อน นี่ถ้าแกอยู่ใกล้ๆ ฉันจะให้ตีปากแตก พวกฉันสามคนนี่แทบจะลากแกกลับมาตบกบาล แต่แกฟังใครซะที่ไหน แกย้ำนักยำหนาว่าจะยอมแพ้ยัยพลอยไม่ได้ พวกฉันก็เลยคิดว่าแผนเมาแล้วให้เขาไปส่งนั่นแผนแกน่ะสิ]
“เดี๋ยว แผนเมาแล้วให้มังกรมาส่ง หมายความว่ายังไง”
[ก็หมายความว่าแกเป็นคนไล่พวกฉันกลับแล้วบอกจะให้เขาไปส่งเพราะเขาเป็นแฟนแก]
“มันผิดที่พวกแกปล่อยให้ฉันพาตัวเองเข้าไปใกล้คนสารเลวแบบนั้นแล้วมั้ยล่ะ!”
[แต่แกบอกว่าแกอยากได้เขา แกบอกแกต้องชนะยัยพลอย]
“ฉันพูดงั้นจริงเหรอ”
[เออ แกมั่นใจในดวงกินผัวของแกมาก แต่แกคงลืมคิดไปว่าก่อนที่ดวงกินผัวของแกจะทำอะไรมังกรได้ มังกรต้องได้เป็นผัวแกก่อน]
ดวงกินผัว? อ๋อ ดวงพิฆาตของรัก ยัยพวกบ้าเอ๊ย!
ฉันอยากกรีดร้องงงง แต่ทำได้แค่ทิ้งตัวลงบนที่นอนแล้วพยายามเรียงลำดับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเงียบๆ
[ว่าแต่ได้ผัวรึยัง]
“ยัง!” ฉันรีบตอบอย่างมั่นใจ ไม่หรอกมั้ง ถึงจะจำอะไรไม่ได้แต่ก็ไม่เห็นรู้สึกอะไรนี่ ถ้าไอ้บ้านั่นทำอะไรฉันจริงๆ อย่างน้อยฉันก็ต้องรู้สึกอะไรบ้าง
เอ๊ะ หรือว่าเล็ก?
[ก็ดี ฉันคิดว่าแกจะโดนมังกรกลืนลงท้องไปแล้ว แต่เรื่องนั้นช่างมันไปเถอะ พูดไปก็แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ที่ฉันโทรหาแกเนี่ย แค่จะบอกว่าถึงแกจะทำอะไรบ้าบิ่นไปหน่อย แต่ฉันว่าแผนแกได้ผลนะ]
“หา!” ฉันร้องถามเสียงสูงอย่างไม่เข้าใจ ตอนนี้ฉันยังไม่พร้อมจะเข้าใจอะไรทั้งนั้น
[ตอนนี้คลิปขอมังกรเป็นแฟนของแกดังไปทั่วแล้ว]
ได้ยินแบบนั้นแล้วฉันยิ่งอยากจะร้องไห้ หมดกัน ภาพลักษณ์คนสวยและดูแพงที่ฉันสั่งสมมา
[ยัยพลอยถึงกับวิ่งเต้นมาถามฉันแต่เช้าเลยนะยัยเพิร์ล ถึงยัยนั่นจะทำเหมือนมาสมน้ำหน้าและแช่งให้แกโดนมังกรซ้อมตอนแรกๆ แต่ฉันว่าลึกๆ แล้วยัยนั่นต้องมีแผนอะไรสักอย่างแน่ๆ]
“แผนอะไร”
[ไม่รู้เหมือนกัน แต่ท่าทางยัยนั่นดูไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ที่มังกรตอบตกลงคบกับแกง่ายๆ ถือว่าตอกหน้าไปได้ดอกหนึ่งแล้วกัน] ตังเมรายงาน
ถึงลึกๆ แล้วฉันจะแอบดีใจที่ทำให้ยัยพลอยดิ้นได้ แต่ปัญหาใหญ่ของฉันคือไอ้ผู้ชายที่ชื่อมังกรนั่น
อยากรู้ชะมัดว่าอะไรเข้าสิงให้ฉันเลือกใช้วิธีนี้เอาชนะยัยพลอย การลดตัวไปคบกับผู้ชายที่ตบตีผู้หญิงนั้นดูยังไงๆ ก็เป็นวิธีที่โคตรโง่เลย ไหนจะยังมีคลิปบ้าๆ นั่นที่กำลังถูกแชร์ไปทั่วอีกล่ะ
“แค่นี้ก่อนนะยัยตังเม ฉันขอตั้งสติแป๊บ”
[เออ ดูแลตัวเองนะแก นี่ยัยซาหริ่มกับป้าคะน้ากำลังไปส่องสถานการณ์ฝั่งยัยพลอยอยู่ ได้เรื่องยังจะโทรบอก ช่วงนี้แกยังไม่ต้องมาเรียนก็ได้ เรื่องคลิปน่าจะยังทำพิษอยู่สักระยะ เดี๋ยวพวกฉันตามงานให้]
“ขอบใจ บาย” ฉันบอกเร็วๆ ก่อนจะวางสาย ถอนหายใจเฮือกใหญ่เบ้อเริ่มด้วยความรู้สึกท้อแท้หัวใจ นี่ถ้ายกเท้าขึ้นมาก่ายหน้าผากได้ฉันคงทำไปแล้ว
โอ๊ย จะทำยังไงล่ะทีนี้ แล้วไอ้บ้ามังกรนั่นตอบตกลงทำไม ขนาดฉันเห็นตัวเองในคลิปฉันยังรู้เลยว่าตัวเองเมา แล้วมีเหรอที่คนอย่างมังกรจะไม่รู้
แน่ๆ เลย ไอ้บ้านั่นมันต้องคิดจะฟันฉันแบบที่หมอดูเคยทักว่าฉันจะเจอแต่คนไม่จริงใจ ถ้าไม่คบหวังหลอกฟันก็ทำให้เดือดร้อน
ฉันต้องรีบจัดการเรื่องนี้ ต้องรีบหาทางแก้ไขปัญหา และในเมื่อปัญหามันมาจากการขอเป็นแฟน ทางออกก็น่าจะมีทางเดียวนั้นคือต้องรีบบอกเลิกหมอนั่นให้เร็วที่สุด
