บทที่ 17 ความเมาเป็นเหตุสังเกตได้

บทที่ 17 ความเมาเป็นเหตุสังเกตได้

“อ๊ะ!!” ร่างเพรียวระหงลอยขึ้นเหนือเก้าอี้ก่อนเธอจะรู้สึกตัวเมื่อเท้าถึงพื้นแต่ก็ยังเซไปพิงอกแกร่งของคนที่ยกเธอลงมาจากเก้าอี้อยู่ดี

“คุณวิล...” เสียงหวานเอ่ยออกมาแหบพร่า เธอหัวเราะเบา ๆ และหันไปตะโกนบอกลูกน้องว่าเขาคือใคร

“เบสต์เฟรนด์…” อนาวิลกัดสันกรามแน่น ก่อนจะยกย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ