บทที่ 22 ไม่ใช่ของเล่น

บทที่ 22 ไม่ใช่ของเล่น

ร่างบางในผ้าห่มผืนหนาบนที่นอนนุ่ม หญิงสาวค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาและพลิกตัวจากที่นอนตะแคงมานอนหงาย เธอปรับสายตาให้เข้ากับความมืดมิดในห้องกว้าง มีเพียงแสงแดดที่ทะลุผ่านผ้าม่านบ่งบอกว่าตอนนี้สายมากแล้ว…

ดวงตากลมกะพริบปริบ ๆ ความปวดร้าวที่กึ่งกลางลำตัวเป็นสิ่งที่ยืนยันได้ว่า...เรื่องทั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ