บทที่ 39 บทที่ 38 แมวน้อยใจกำมือ

บทที่  38 แมวน้อยใจกำมือ

เพียงเธอกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่

"เพียงไม่ได้ร้ายเหมือนพี่ขุน"

"ก็ไม่รู้สิ"

เพียงเธอยู่ปากเข้าหากันอย่างระอากับรอยยิ้มร้ายกาจที่ขุนเขาส่งมาให้ "เพียงไม่ร้ายกาจหรอกถ้าไม่ทำให้เพียงหมดความอดทนก่อน"

"ลูกแมวน้อยกำลังขู่ฉันเหรอเนี่ย"

"เพียงไม่ใช่แมว"

"เหรอ.." ขุนเขาไม่อยากเซ้าซี้เธ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ