บทที่ 22 Chapter 22

Chapter 22

แต่มันไม่หายสักที...

แล้วยิ่งเวียนหัวมากขึ้น

ขณะเขมนัทต์พาเอมิกาเดินไปหาเพื่อน เธอยังมีอาการนั้นอยู่ แต่ก็ฝืนร่างกายไว้ พยายามยิ้มและทำตัวปกติ จนกระทั่งเขาพาเธอมานั่งตรงโต๊ะที่มีเพชรภูมิ ตรีชาติและเพื่อนอีกสามคนนั่งอยู่

“เอมเอาน้ำส้มนะ”

เขมนัทต์บอกเอมิกาที่พยักหน้าแทนคำตอบ เขาจึงสั่ง...