บทที่ 84 ความสุข

หลังจากที่พูดคุยกับทุกคนจนมืดค่ำ ก็ถึงเวลาพักผ่อนสักที วศินล้มตัวลงนอนบนเตียงอย่างเหนื่อยหล้า พร้อมกับมองร่างของเหมียวที่เดินที่ประตู

"จะไปไหน มานอนที่เตียงเลยนะเหมียว" เหมียวชะงักเท้าทันทีที่วศินเรียก ก่อนจะหันมาส่งยิ้มให้

"ไม่ได้ไปไหน แค่จะไปห้องลูก"

"ลูกนอนแล้ว ศินไปดูมาแล้ว"

"นอนหลับจริงเหรอ? เ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ