บทที่ 68

ลมทะเลพัดผม กระโปรงพลีทของเธอเหมือนดอกพุดที่เบ่งบานในสายลม

เขานั่งยองๆ ซุกผมยุ่งๆ ของเธอไว้ข้างหลังใบหูของเธอเบาๆ แล้วคุกเข่าข้างหนึ่ง ในขณะนั้นเขาเป็นสุภาพบุรุษอย่างยิ่ง

“กระต่ายน้อย ฉันจะบอกชื่อของฉันให้คุณทราบในอนาคต” เขาอยากให้เธอรู้ว่าเขาเป็นใครจนกระทั่งวันหนึ่งเขากลายเป็นใครซักคน

เทรซี่ดูเหมือ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ