บทที่ 37 บทที่ 37

มือใหญ่ชักพาสิ่งที่อยู่ในมือเข้าไปกรีดเซาะ คล้ายกับกำลังทวนปลายแหลมที่กำลังทะลวงรังน้ำผึ้งรวงหนักเบาสลับกันก็ไม่ปาน ไม่นานน้ำหวานก็เอ่อล้นออกมาให้ได้เชยชิม เรียวปากหยักได้รูปจึงเหยียดยิ้มออกมาอย่างผู้ชนะ

“เธอชุ่มฉ่ำมากคนสวย คงจะพร้อมแล้วสินะ งั้นตอนนี้เลยเป็นไง”

“ยะ...อย่า...ไม่เอานะ…พอแล้ว”

แม้จ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ