บทที่ 58 บทที่ 58

ร่างบางลุกพรวดพราดขึ้น ตั้งใจจะเดินหนีเพราะยามนี้นึกชังน้ำหน้าคนมีความสุขเสียเหลือเกิน ยิ่งเห็นใบหน้าหล่อเหลาที่นิ่งเหมือนรูปปั้นและสายตาที่มองมาอย่างเย็นชาเธอก็ยิ่งเกลียด

“นั่นจะไปไหน?”

เสียงห้วนๆ ถามขึ้นพลางขยับร่างสูงมายืนขวางหน้าไว้จนอนามิกาแทบจะหาทางหนีไม่เจอ

“นิจจะไปทำสวนต่อค่ะ คุณคิดว่านิจ...