บทที่ 2 2
เย็นวันนั้นลดาตัดสินใจเก็บข้าวของ และได้ยื่นใบลาออกให้ผู้จัดการฝ่ายบุคคลด้วยเหตุผลส่วนตัวที่ต้องการจะหลีกเลี่ยงการสร้างปัญหาแก่เพื่อนร่วมงาน คือ ลาออกไปแต่งงาน!
แน่นอนว่าไม่มีใครคัดค้าน นอกจากสายมิสคอลเกือบร้อยของ ‘อาวุธ’ อัลแบรโต้ อิลซาโก้’ เจ้านายหนุ่มรูปหล่อลูกครึ่งไทย-อิตาลี่ วัย 36ปี ซึ่งชายหนุ่มไม่ได้เข้าออฟฟิศวันนั้นและคงได้ทราบข่าวการลาออกของเธอมาบ้างจากปากใครสักคนในบริษัท
เขาส่งข้อความตัดฟ้อเธอมาหลายสิบข้อความตามประสาคนอกหัก จนคนรับเปิดอ่านและตอบกลับเขาแทบไม่ทัน
อาวุธ > ‘ลดาไม่ได้ลาออกไปแต่งงานใช่ไหม ?’
และอีกหลายข้อความ ‘บลา บลา บลา ๆๆๆๆๆ’
อาวุธ >‘พี่ขอพบลดาได้ไหม ?’
อาวุธ >‘ถ้าไม่ออกมา พี่จะไปหาลดาที่บ้าน’
ลดา >‘พี่วุธไม่รู้จักบ้านลดา’
อาวุธ> ‘รู้สิ ที่อยู่ในข้อมูลใบสมัครงานไงล่ะ’
ลดา> ‘โอเค ลดายอมแพ้’
อาวุธ >‘ให้พี่ไปรับนะ’
ลดา >‘🙅ไม่ค่ะ พ่อแม่ลดาไม่อณุญาติให้พาผู้ชายเข้าบ้าน’
อาวุธ> ‘เจอกันที่ร้าน 13สตางค์ แถวที่ทำงาน สองทุ่มคืนนี้ ?’
ลดา> ‘ค่ะ😓’
อาวุธ> ‘😘😘😘😘 😘😘😘’
เด็กสาวที่พึ่งเรียนจบและอยู่ในวัยเริ่มต้นทำงาน ไม่ถึงหนึ่งปีอย่างลดา ยังไม่มีรถยนต์ส่วนตัวขับเพราะฐานะทางบ้านก็อยู่ในเกณฑ์ธรรมดา ไม่รวยไม่จน และครอบครัวเธอก็มีความสุขดี บิดายังคงทำงานเป็นเซลล์แมนเพราะยังไม่ถึงวัยเกษียณ ส่วนมารดาก็เป็นแม่บ้าน รับผ้าโหลมาเย็บที่บ้านมีรายได้เล็กๆน้อยๆ ไม่เดือดร้อนดิ้นรนอย่างครอบครัวอื่นเขา ลดาจึงเดินทางไปไหนมาไหนด้วยรถประจำทางหรือแท็กซี่เสมอ
อาวุธมารอเธออยู่ที่ร้านอาหารก่อนเวลาเกือบครึ่งชั่วโมง ตามประสาคนใจร้อน เขาคงดื่มเบียร์สดหมดไปหลายแก้วแล้ว เพราะหน้าหล่อเหลาคมเข้มแบบหนุ่มเชื้อสายอิตาลี่ชักมีสีเลือดฝาด และมีกลิ่นแอลกอฮอลล์ผสมกลิ่นเหงื่อผู้ชายโชยมาปะทะโสตประสาทสาวช่างจับผิดอย่างลดา
“พี่ดีใจที่ลดายอมออกมาคุยกันดีๆ นะ”
เขาลุกขึ้นมาขยับเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามให้เธอนั่งด้วยความเป็นสุภาพบุรุษ และสั่งน้ำส้มคั้นสดของโปรดเผื่อลดา เพราะรู้ว่าเธอชอบดื่มอะไรประจำ
“พี่วุธอยากคุยกับลดาเรื่องอะไรคะ ?”
เธอพยายามเข้าเรื่องสนทนา เพื่อจะได้จบปัญหาที่คาใจเขาเร็วๆ เพราะก่อนออกมาจากบ้านลดาได้บอกมารดาว่าจะออกมาเคลียร์กับเจ้านายเรื่องการลาออกด่วน โดยปกติเธอจะไม่ค่อยออกจากบ้านยามวิกาลนัก ยกเว้นมีเพื่อนมาขออนุญาตกับทางบ้านเท่านั้น
“เรื่องเธอลาออกจากงาน เพราะอะไร ?”
น้ำเสียงที่แฝงความเผด็จการของคนเคยเป็นนายยังหลงเหลืออยู่บ้าง แต่ระหว่างเขากับเธอนั้น สามารถคุยกันสนิทสนมกว่าพนักงานคนอื่นๆ
เพราะอาวุธแสดงออกว่าสนใจเธอตั้งแต่วันแรกที่รับสัมภาษณ์งานเอง ซ้ำยังทำตัวสนิทสนมไม่ถือยศกับลดาและชอบพาเลขาสาวติดสอยห้อยตามออกไปข้างนอกด้วยบ่อยเกินความจำเป็น จนกลายเป็นข่าวคาวลือหนาหูในบริษัทมาตลอด
“ลดาจะแต่งงานค่ะ”
เธอกล่าวปดเขา ทั้งที่อยากสานสัมพันธ์ต่อ แต่จำใจต้องตัดขาดความสัมพันธ์ แม้จะมีเยื่อใยต่ออาวุธมากแค่ไหน มันคงเป็นไปได้ยากเพราะฐานะและสังคมอันแตกต่าง รวมถึงครอบครัวอาวุธซึ่งเป็นชาวอิตาลี่หัวโบราณค่อนข้างเจ้ายศเจ้าอย่างอยู่ไม่น้อย เท่าที่เธอได้รู้จักมาบ้าง
“โกหก! โดนคนในออฟฟิศแกล้งรึปล่าว ?”
“ลดาความพูดจริงค่ะ เดือนหน้าลดาจะส่งการ์ดเชิญไปให้ถ้าหากพี่วุธไม่รังเกียจมาร่วมงานด้วย”
“เจ้าบ่าวเป็นใคร ? ทำไมพี่ไม่รู้จัก”
เขายังซักไซร้ต่ออย่างคนช่างสังเกต
“เพื่อนที่เรียนจบมหาลัยมาด้วยกันค่ะ”
เธอทำเนียนตอบพลางดื่มน้ำส้มคั้นสดหลบสายตาจับผิด ตามประสาคนพูดปดคำโต
โชคดีที่พนักงานเสริฟ์นำอาหารจานโปรดของลดาซึ่งอาวุธสั่งไว้ก่อนหน้าเผื่อเธออย่างเอาใจมาวางบนโต๊ะ จึงมีคนบดบังสายตาคมดุราวกับพญาเหยี่ยวของเขาไว้ เปิดโอกาสให้หญิงสาวทำจิตใจที่เริ่มวอกแวกให้สงบลง
“สั่งอาหารมาเยอะขนาดนี้..พี่วุธชวนเพื่อนมาด้วยรึไงคะ”
ไม่น่าเชื่อว่าคำถามนอกเรื่องของลดาสามารถดึงความสนใจคนอย่างอาวุธให้เปลี่ยนบทสนทนาได้ เธอเลยคิดเข้าข้างตัวเองอย่างเดียวคือเขาเริ่มเมา!
“พี่สั่งของโปรดลดาทั้งนั้น ทานสิ! มาพี่ตักให้”
“ขอบคุณค่ะ”
การที่เขาเลิกสนใจเรื่องเธอลาออกจากงาน ไม่ได้ทำให้ลดาดีใจนัก กลับกลายเป็นว่าเธอผิดหวังที่อาวุธ หมดความพยายามจะจีบตัวเองเสียแล้ว
“ดึกแล้วเดี๋ยวพี่ไปส่งลดานะ”อาวุธเสนอตัวขึ้นหลังจากทานอาหารเสร็จและพากันลุกเดินออกมาจากโต๊ะ
“พี่วุธขับไหวเหรอคะ ?”
“พี่ดื่มเบียร์เหยือกเล็กนิดเดียว แค่นี้ไม่เมาหรอก! ถึงตำรวจจับเป่าก็ไม่โดน.. เชื่อพี่สิ”
“งั้นก็ได้ค่ะ”
ลดาบอกทางไปบ้านซึ่งไม่ไกลจากร้านอาหารแห่งนี้นัก เพียงแค่ต้องไปกลับรถใต้ทางด่วนสายบางนาเท่านั้น
ขณะที่หญิงสาวกำลังให้ความสนใจตอบข้อความจากมารดาว่ากำลังจะกลับบ้าน อาวุธก็ขับรถผ่านทางเข้าบ้านลดา พาเธอล่วงเลยไปยังเส้นทางมอเตอร์เวย์ด้วยความเร็วเกินร้อยไมล์ต่อชั่วโมงเสียแล้ว!
“พี่วุธจะพาลดาไปไหน ? จอดรถเดี๋ยวนี้นะ”
เมื่อเห็นว่าเส้นทางนั้นไม่ใช่ทางกลับบ้านตนเอง หญิงสาวก็เริ่มโวยวายขึ้นมา
“พี่ยังคุยกับลดาไม่จบ !”
“เราไปคุยกันต่อที่บ้านลดาก็ได้นะคะ”
เธอพยายามใช้น้ำเย็นเข้าลูบ ด้วยความคิดที่ว่าเขาอาจจะวู่วามเนื่องจากฤทธิ์แอลกอฮอลล์
