บทที่ 37 ยอมเพราะรัก

“อืมม...”

จิราพรแลบเลียหยดน้ำที่หยดลงมาบนริมฝีปากทั้งที่นอนหลับรู้สึกถึงรสชาติกลมกล่อมและอุณหภูมิอุ่นๆของมัน เธออยากจะนอนต่อแต่ทว่าเนื้อตัวที่โดนผ้าชุบน้ำเช็ดจนสะอาดสะอ้านมันตื่นตัวแล้ว จำต้องลืมตาขึ้นมาดูว่าใครกันกำลังมาวุ่นวายกับร่างกายของเธอ

“อุ๊ย! อะไรเนี่ย? นายหยดอะไรใส่ปากฉัน!”

ตื่นขึ้นมาก็เหว...