บทที่ 91 ผมขอจูบ

“...”

คนป่วยหรี่ตามอง ผู้ชายรูปหล่อหัวเราะขบขันในลำคอด้วยความชอบใจ โดยไม่สนว่าเธอกำลังอับอายคนรับใช้ผู้หญิงที่ได้ยินคำพูดของเขาแล้วพากันหันไปก้มหน้าซ่อนรอยยิ้มคนละทิศคนละทาง

“ไม่ถึงชั่วโมงก็ถึงเวลาประชุมแล้ว ยังไงคุณก็ควรต้องรีบไปเตรียมตัวก่อนนะคะ”

คนพูดมองนาฬิกาบนผนังห้องตรงข้างประตู ย้ำให้จอห์นรู...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ