บทที่ 40 40

ทันได้สัมผัสปกหนังสือ ปากของหล่อนก็ถูกมือกลิ่นตุๆของใครบางคนตะปบลงมาเสียก่อน

“อื้อ…” วีรยาตาเหลือก หล่อนหายใจไม่ออก พยายามดิ้นทุรนทุรายเพื่อให้หลุดพ้นจากวงแขนล่ำๆนั่น

“อ๋อยอะ (ปล่อยนะ)” สัญชาตญาณการเอาตัวรอดสั่งให้หล่อนกระทืบส้นเท้าไปที่หลังเท้าของหมอนั่น เล่นเอาหนุ่มร่างใหญ่ถึงกับร้องจ๊าก รีบปล่อ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ