บทที่ 39 ตอนที่ 39

ใบหน้าหวานเงยขึ้นเล็กน้อย มองคนปากร้าย น้ำตารื้นออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง “ไม่ต้องมาช่วยหรอกค่ะ” หล่อนสะบัดตัวออกจากฝ่ามืออบอุ่นของเขาอย่างน้อยใจ พยายามลุกขึ้นเอง แต่แล้ว

“อุ๊ย...” หล่อนร้องอุทานอีก และร่วงลงไปกับพื้นเมื่อความเจ็บแปลบแล่นพล่านที่ข้อเท้า

แม็กซิมัสเต็มไปด้วยความเป็นห่วง เขารีบประคองร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ