บทที่ 76 ตอนที่ 76

ดึกแล้ว อากาศหนาวเย็นน้ำค้างเริ่มลง แต่คนตัวเล็กที่นั่งร้องไห้มาตั้งแต่ช่วงหัวค่ำยังไม่ยอมขยับเขยื้อนไปไหน หล่อนกำลังหวนคิดถึงเขา ผู้ชายที่จำใจต้องเดินจากมาเพราะความจำเป็น ทั้งๆ ที่ยังรักยังภักดีอยู่ล้นหัวใจ

“คุณแม็ก...เดือนคิดถึงคุณ...”

หล่อนเงยหน้ามองดวงจันทร์ที่เหลือแค่เพียงเสี้ยวเล็กๆ บนท้องฟ้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ