บทที่ 22 จูบแรก

มนตกานต์จึงข่มความอายทั้งมวล ช้อนดวงตาสวยหวาดหวั่นเขินอายขึ้นมองผู้ชายที่ยืนแนบชิด ความรักของเธอฉายชัดในแววตา เธออยากบอกเขา แม้ไม่ได้ด้วยคำพูดก็ขอให้สายตานี้เป็นสื่อ เธอไม่อายที่บอกรักก่อน เพราะนั่นคือความจริง หากรักนั้นจะได้รับรักตอบกลับมา เธอถือว่าคุ้มค่าแล้ว

“อาจิ๋วขา...”

“ขา...”

คำขานอ่อนหวาน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ