บทที่ 1 บทนำ

ผู้เป็นแม่หวีผมให้ลูกสาวพร้อมกับถักเปียสองข้างให้เท่ากัน ชุดที่สวมให้เธอคือเสื้อยืดคอเต่าแขนยาว กระโปรงยาวคลุมข้อเท้า

"จำไว้นะลูก เป็นผู้หญิงอย่าแต่งตัวโชว์เนื้อหนัง ถึงใครจะบอกว่ามันเป็นสิทธิ์ของเราก็เถอะ แต่แม่เป็นห่วงหนูนะถึงต้องทำแบบนี้"

เด็กสาวมองตัวเองในกระจก ภาพเดิมๆ ที่เห็นทุกวันก่อนจะออกไปไหน

"เพื่อนหนูเขาใส่กระโปรงสั้นกันด้วย เสื้อโชว์ไหล่สวยมากเลยค่ะ"

"เรามีกันแค่สองคนนะลูก แม่ไม่สามารถตามไปปกป้องหนูได้ตลอดเวลา เพราะฉะนั้นหนูต้องปกป้องตัวเองอย่าให้เป็นที่สนใจของใคร"

"ถ้าหนูแต่งแบบนี้จะปลอดภัยใช่มั้ยคะ"

"ใช่จ้ะ แม่ทำเพราะรักหนูที่สุด"

ผู้เป็นแม่ลูบผมลูกสาวอย่างรักใคร่ เธอเลิกรากับสามีมานานเขาไม่เคยมาดูแลส่งเสียลูกเลยสักครั้ง แต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอท้อถอยแม้แต่น้อย เธอส่งเสียหาเงินให้ลูกเรียนให้สูงที่สุดอนาคตจะได้ดูแลตัวเองได้เมื่อไม่มีเธอแล้ว

"หนูรักแม่นะคะ"

"แม่ก็รักหนูที่สุดจ๊ะ"

เฮือก!

ตัวจี๊ดสะดุ้งขึ้นตื่นกลางดึกพร้อมกับเหงื่อที่ไหลอาบเต็มตัว

'ฝันอีกแล้ว'

เธอคิดได้เพียงแค่นั้นก่อนจะร้องไห้ออกมาอย่างคิดถึงคนบนฟ้า นี่ก็ผ่านมาอาทิตย์กว่าแล้วที่คุณแม่ของเธอจากไป ตอนนี้จัดการเก็บกระดูกของท่านเรียบร้อยแล้วเสร็จงานทุกอย่าง และจากนี้เธอจะต้องเผชิญด้วยความโดดเดี่ยวคนเดียวไร้คนนำทาง ผู้หญิงตัวคนเดียวที่ต้องเอาตัวรอดจากโลกที่มันโหดร้ายใบนี้ เธอจะอยู่ยังไง

"ฮึก! จี๊ดคิดถึงแม่"

หญิงสาวร้องไห้โฮออกมากอดเข่าตัวเองแน่นอย่างไม่รู้จะใช้ชีวิตต่ออย่างไร เธอเพิ่งเรียนจบอายุแค่เพียง21ปีเท่านั้น

เธอนอนร้องไห้จนหลับไปอีกครั้ง ตื่นเช้ามาตาคล้ำบวมช้ำไปหมด เธอมีสภาพหมดอาลัยตายอยากเดินมาเปิดตู้เย็นเพื่อหาอะไรทานรองท้องระหว่างที่ยังคิดไม่ออกว่าจะเอายังไงต่อกับชีวิต

กริ้งๆๆๆ

เสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้นจี๊ดวางทุกอย่างลงแล้วเดินตรงไปยังหน้าบ้าน รถตู้คันหรูพร้อมกับคนขับรถเปิดประตูให้คนในรถลง ผู้หญิงผู้ชายสองคนเดินลงมาพร้อมกับส่งยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน

"หนูจี๊ด"

"คุณท่าน!"

ตัวจี๊ดรีบมาเปิดประตูยกมือไหว้ท่านทั้งสองคนก่อนจะมองอย่างแปลกใจ ทำไมอยู่ๆ ถึงมาที่นี่ได้

"สวัสดีค่ะ มาหาจี๊ดเหรอคะ"

"ใช่จ้ะ เราสองคนมารับหนูไปอยู่ด้วย ตอนนี้หนูอยู่ตัวคนเดียวมันไม่ปลอดภัย ฉันจะให้หนูไปอยู่ที่ไร่นทีธรกับลูกชายฉันในระหว่างที่ฉันไม่อยู่"

ตัวจี๊ดมองทั้งสองคนอย่างงงๆ ทำไมเธอจะต้องไปอยู่ที่ไร่นทีธรด้วย เจ้าของไร่หรือลูกชายของพวกท่านไม่ได้ชอบเธอเลยสักนิด ไม่ถูกกันมาแต่ไหนแต่ไรแล้วด้วยซ้ำ

"คือหนูไม่รบกวนดีกว่าค่ะ ขอบคุณมากนะคะสำหรับความช่วยเหลือ"

"ไม่ได้! คุณแม่ของหนูฝากหนูไว้กับเราทั้งสองคน ยังไงฉันต้องพาหนูไปอยู่ด้วย"

ตัวจี๊ดเริ่มอึดอัดลำบากใจเป็นอย่างมากไม่อยากที่จะไปอยู่กับใคร ทำไมคุณแม่ของเธอจะต้องให้เธอไปอยู่กับคนอื่นด้วย ไม่มีความจำเป็นเลยสักนิด เธอโตแล้วเธออยู่ได้

"แต่ว่า..."

"ไปเถอะนะจ๊ะหนู ถือว่าฉันขอ ฉันจะดูแลหนูให้เหมือนเป็นลูกสาวคนหนึ่งอยากทำงานอะไร เปิดร้านเองมั้ยฉันจะทำให้ทุกอย่าง แต่ช่วงนี้อาจจะต้องพาไปอยู่ที่ไร่นทีธรก่อน เพราะเราสองคนติดธุระด่วนพาหนูกลับกรุงเทพตอนนี้ไม่ได้ เอาเป็นว่าฉันขอร้อง กลับไปด้วยกันนะ"

ตัวจี๊ดมองหน้าท่านทั้งสองอย่างคิดหนักไม่รู้จะตัดสินใจยังไง ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้จักคุณท่านทั้งสองคน เมื่อก่อนท่านอยู่ที่นี่แหละ แต่น่าจะมีปัญหาเรื่องสุขภาพเลยไปพักที่กรุงเทพแทน ท่านใจดีและรู้จักกับแม่ของเธอดี

"หนูไม่อยากไปอยู่ที่ไร่นทีธรค่ะ"

หญิงสาวเอ่ยตามตรง เธอไม่ถูกกับเสี่ยนทีเจ้าของไร่หรือก็คือลูกชายคนเดียวของท่านทั้งสองคน เขาชอบล้อเธอให้อายคน แกล้งสารพัดตั้งแต่เด็ก

"ทำไมละลูก นทีลูกชายฉันใจดีจะตาย หนูจะอยู่อย่างมีความสุขที่สุด"

ตัวจี๊ดนึกในใจว่าลูกชายของท่านทั้งสองคนนั้นแหละใจร้ายที่สุดแต่ก็ไม่อยากพูดให้เสียน้ำใจ เธอไม่มีทางเลี่ยงได้แล้วเหรอ

"หนูไม่ไปได้มั้ยคะ"

"คุณแม่ของหนูเป็นห่วงลูกสาวมาก ฝากฝังให้เราทั้งสองคนดูแลก่อนจะสิ้นใจ"

"ไปเถอะนะหนู ทำตามที่คนเป็นแม่ขอครั้งสุดท้ายเถอะนะ"

ตัวจี๊ดหลับตาลงช้าๆ สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ทำไมแม่จะต้องมาสร้างความลำบากใจให้เธอด้วยเนี่ย

'หนูไม่อยากไปเข้าใจมั้ยคะ...'