บทที่ 3 บทที่ 2
หลังจากที่คุณพ่อคุณแม่ของเสี่ยนทีนั่งรถออกไปยังสนามบิน เขาหันมายิ้มมุมปากมองยัยเฉิ่มที่ตอนนี้นั่งเรียบร้อยอยู่ตรงโซฟา เขาเดินตรงไปหาเธอมือทั้งสองกอดอกแน่น ตัวจี๊ดเงยหน้ามองเขาอย่างระแวงไม่รู้ว่าชายหนุ่มคิดจะทำอะไรเธอ
"มองอะไรคะ"
"พรุ่งนี้เธอต้องตื่นแต่เช้าไปทำงานที่ไร่ ที่แปลงเมล่อนมีปัญหาไม่รู้ตัวอะไรกัด เก่งนี่ไปจัดการให้หน่อยนะ"
ตัวจี๊ดกะพริบตาปริบๆ มองเสี่ยนที ไม่ทันไรก็หางานมาให้เธอแล้ว แต่เธอจะอดทนเพราะมันใช้เวลาเพียงแค่เดือนเดียวเอง จากนั้นเธอจะหลุดพ้นทุกอย่าง
"ค่ะ"
"ออ ห้องนอนเธอตอนแรกว่าจะให้ไปนอนห้องแม่บ้าน แต่คุณแม่สั่งไว้ว่าต้องข้างห้องฉัน เอาเป็นว่ายกของขึ้นไปไว้ก่อนฉันให้แม่บ้านจัดห้องให้แล้ว ออ ทำอาหารกลางวันให้หน่อยสิฉันหิว"
"ต้องทำอาหารด้วยเหรอคะ"
เธอเอ่ยถามอย่างแปลกใจ แม่บ้านมีเยอะแยะตั้งหลายคนทำไมถึงเป็นเธอที่ต้องทำด้วย
"ทำไม... ทำไม่เป็นเหรอไง เป็นผู้หญิงซะเปล่าทำอะไรไม่เป็นแย่นะ"
เขานั่งลงข้างๆ เธอก่อนจะทำหน้าผิดหวังมากแต่มองยังไงก็คือเขากำลังกวนประสาทเธออยู่ ตัวจี๊ดถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นพร้อมกับถือกระเป๋าไว้ในมือทั้งสองข้าง
"ขอเอากระเป๋าไปเก็บก่อนนะคะ แล้วจะลงมาทำอาหารให้ ว่าแต่อยากทานอะไรคะ"
"ง่าย ๆ ฉันไม่เรื่องมาก"
เขาพูดจบก็หยิบโทรศัพท์มากดเล่นไม่สนใจเธออีก ง่ายๆ อย่างนั้นเหรอ... ได้ค่ะตัวจี๊ดจัดให้ เมื่อคิดได้ดังนั้นเธอก็ถือกระเป๋าขึ้นไปบนห้องนอนวางทิ้งไว้ตรงนั้นแล้วเดินลงมาชั้นล่างเพื่อทำเมนูง่ายๆ ให้ชายหนุ่ม
ใช้เวลาเพียงสิบนาทีเมนูตรงหน้าก็เสร็จเรียบร้อย เธอวางใส่ถาดแล้วยกมาเสิร์ฟให้ชายหนุ่มตรงห้องรับแขก
กลิ่นหอมยั่วยวนเบี่ยงเบนความสนใจจากเขาได้เป็นอย่างดี เสี่ยนทีมองจานก่อนจะเลิกคิ้วเล็กน้อย
"ข้าวไข่เจียว"
"ค่ะ ข้าวไข่เจียว"
ตัวจี๊ดมองในจานก่อนจะเอ่ยยืนยันว่ามันคือข้าวไข่เจียว ก็เขาบอกเองว่าไม่เรื่องมากทานอะไรง่ายๆ ก็นี่แหละง่ายสุด
"ฉันไม่ได้สั่งข้าวไข่เจียว"
"แต่คุณสั่งว่าเอาอะไรก็ได้ง่ายๆ นี่ง่ายที่สุดของจี๊ดแล้วค่ะ ยังไงทานข้าวให้อร่อยนะคะขอตัวไปจัดของก่อน"
ตัวจี๊ดยิ้มกว้างก่อนจะหันหลังวิ่งออกไปทันที ทิ้งให้ชายหนุ่มโมโหอยู่ตรงนั้นคนเดียวอย่างทำอะไรไม่ได้
"ยัยเด็กแสบ โธ่เว้ย! ฝากไว้ก่อนเถอะ"
เสี่ยนทีมองตามเธออย่างคาดโทษ นี่หล่อนกำลังกวนประสาทเขาอยู่ใช่มั้ย ได้ดิ... พรุ่งนี้เขาจะเล่นงานหล่อนกลับจนร้องขอชีวิตเลย หึหึ...
ตกดึก....
ตัวจี๊ดที่ตอนนี้เก็บของเสร็จเรียบร้อยก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อให้ตัวเองสดชื่นขึ้น ชุดที่สวมเป็นชุดกระโปรงยาวเสื้อคอวี แว่นตาไม่ได้สวมเพราะไม่ได้ออกไปไหน ส่วนผมวันนี้ขอปล่อยวันหนึ่งแล้วกัน คุณแม่ของเธอขอไว้ว่าให้แต่งชุดแบบนี้เพราะจะได้ไม่เป็นที่สนใจและมันดูเรียบร้อยเวลามีคนเห็น
"ฮ้าวววว นอนดีกว่าพรุ่งนี้ต้องตื่นไปไร่แต่เช้า ว่าแต่โรงเรือนเมล่อนมีปัญหาอย่างนั้นเหรอ"
เธอทำหน้าคิดเล็กน้อย ตอนฝึกงานเอาจริงๆ เธอผ่านมาหมดแล้วล่ะ ไม่ว่าจะเป็นโรงอะไรในพืชผลเธอเจอมาหมดแล้ว คงไม่น่ากังวลใจอะไร
"แต่ว่าที่ไร่นี้ทำเกษตรอินทรีย์นี่นา ถ้าเป็นเพลี้ยคงต้องหาอะไรกำจัดโดยไม่ใช้สารเคมี"
ตัวจี๊ดเดินไปหยิบตำรามาเปิดอ่านหาข้อมูลประกอบ พรุ่งนี้จะได้วิเคราะห์ความเป็นไปได้ เธอใช้เวลาอ่านหนังสือไปเกือบเที่ยงคืนก่อนจะค่อยๆ หลับตาลงช้าๆ ไปทั้งๆ ที่มือยังถือหนังสืออยู่
ก๊อกๆๆๆๆๆๆ
ตัวจี๊ดสะดุ้งตกใจลืมตาตื่นขึ้น ใครมาเคาะประตูห้องเธอในเวลานี้เนี่ย หญิงสาววางหนังสือลงลุกขึ้นจากเตียงในสภาพงัวเงีย เดินตรงไปยังประตูก่อนจะเปิดออก
"เสี่ยนทีว่าไงคะ นี่มันกี่โมงแล้ว"
ชายหนุ่มอ้าปากค้างมองหญิงสาวที่อยู่ในสภาพล่อแหลมมาก แถมไม่สวมแว่นปล่อยผมยาวสลวย เป็นภาพที่ใครก็ไม่เคยเห็นมาก่อน
'ทำไมสวยจังวะ'
เขากลืนน้ำลายลงคอเล็กน้อย ผิวขาวผ่องของเธอตัดกับเส้นผมดำคลับดูดีชะมัด แล้วทำไมถึงไปแต่งตัวเป็นป้าแบบนั้นล่ะ..
"ไม่มีอะไรจี๊ดจะไปนอนแล้วนะคะ"
เธอกลับเข้าไปกำลังจะปิดประตู ชายหนุ่มได้สติรีบดันประตูไว้ก่อนจะกระแอมขึ้นมาเล็กน้อย
"อะแฮ่มมมม คือฉันหิวนะหาอะไรให้ทานหน่อยสิ"
ตัวจี๊ดหันไปมองนาฬิกาก่อนจะเงยหน้ามองเขาอย่างเหลือเชื่อสุดๆ
"จะตีหนึ่งแล้วนะคะ หิวอะไรตอนนี้"
"ก็มันหิวไงแม่บ้านนอนกันหมดแล้วด้วย"
เขายิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ตัวจี๊ดรู้เลยว่าตอนนี้เขาอยากแกล้งเธอมากกว่า แล้ววันต่อไปเธอจะโดนอะไรอีกเนี่ยไม่อยากจะคิดเลย เฮ้อ..
"คุณนี่มัน.."
"เร็วๆ หิวลงมาเลยนะ"
เขากอดคอหญิงสาวลากตามมาด้วย ตัวจี๊ดดีดดิ้นไปมาแต่มีหรือคนตัวเล็กอย่างเธอจะสู้แรงเขาไหว หญิงสาวถูกลากมาจนถึงห้องครัว ชายหนุ่มนั่งลงบนเก้าอี้เท้าคางมองเธอด้วยใบหน้าที่มีแต่รอยยิ้มกวนประสาทอยู่ในนั้น
"เอาอะไรง่ายๆ"
"มาม่าเหรอคะ"
ชายหนุ่มนิ่วหน้าเล็กน้อย นี่หล่อนทำอะไรง่ายๆ เป็นอยู่สองอย่างหรือไง ไข่เจียวกับมาม่าเนี่ย
"ทำเป็นอยู่แค่นั้นเหรอไง"
"นี่มันดึกมากแล้วค่ะ ทานอะไรรองท้องพอถ้าจะทานมื้อหนักควรเป็นพรุ่งนี้เช้านะคะ"
ตัวจี๊ดมองเขาก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ เธอหันหลังไปเปิดตู้หาของที่ต้องการ ได้ไข่ มาม่าสองซอง และผักบางชนิด
"เสี่ยนทีคะ ไม่ทานถั่วงอกใช่มั้ยจะได้ไม่ใส่"
เขามองหญิงสาวที่ทำครัวอย่างกระฉับกระเฉง มองไปก็เพลินดียัยเด็กเฉิ่มตัวแสบมุมนี้อานะ
"ใส่ผักกาดขาวก็พอ"
"ค่ะ เพราะจี๊ดคงไม่มีเวลามานั่งทานผักของคุณหรอก"
เขาละอยากจะเอามะเหงกใส่เธอมากจริงๆ มีความประชดประชันแถมมาด้วยให้ตายสิ... เมื่อก่อนเวลาแม่ของเธอมาที่นี่จะชอบพายัยเฉิ่มมาด้วย เวลาที่ต้องทานข้าวด้วยกันเขาจะเขี่ยสิ่งที่ไม่ชอบให้หญิงสาวหมด และเธอต้องฝืนกินเพราะคุณแม่ของเธอสอนให้รู้จักคุณค่าของอาหารไม่กล้าจะทิ้ง
"ประชดเก่ง"
"ได้แล้วค่ะ ทานให้อร่อยๆ นะคะขอตัวไปนอนก่อน"
เขารับชามมาก่อนจะเรียกเธอให้มานั่งลงตรงข้ามกับเขา ไม่มีทางที่เขาจะปล่อยให้ตัวจี๊ดไปนอนก่อน เพราะที่ไปเคาะเรียกกลางดึกเพราะจะแกล้งไม่ให้นอนไงล่ะ หึ
"มานั่งตรงนี้"
"แต่ว่า..."
"มานั่งตรงนี้"
ตัวจี๊ดหน้างออย่างไม่รู้จะทำยังไง ว่าแล้วเชียวว่าต้องถูกแกล้งแน่ๆ ทำไมเขาถึงใจร้ายแบบนี้นะ!
"แกล้งจี๊ดใช่มั้ย"
หญิงสาวมองเขาที่ยิ้มมุมปากพร้อมกับทานมาม่าด้วยใบหน้าที่อารมณ์ดีสุดๆ เธอจะทนเขาได้นานขนาดไหนเนี่ย หนึ่งเดือนที่ต้องทนอยู่ที่นี่เธอจะโดนอะไรอีก
"คนใจร้าย"
