บทที่ 37 37

“ขอบคุณมาก ๆ นะทุกคน ลินสัญญาว่าจะหาย” แม้มันจะริบหรี่แค่ไหน แต่สำหรับเธอแล้วโอกาสรอดแค่น้อยนิดมันก็ทำให้เธอมีความหวัง ในเมื่อทุกคนไม่เคยทิ้งกัน อยู่เคียงข้างกันเช่นนี้

อัสนีพามิรินขึ้นมาอีกครั้งพร้อมขนมถุงใหญ่ เด็กน้อยนั่งเล่นนอนเล่นกับมารดา จัดการป้อนผลไม้ให้ท่านอย่างเอาใจ เพราะคิดถึงเหลือเกิน นา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ