บทที่ 12 ข้าจะไม่หมั้นหมาย

มีเพียงเสียงน้ำที่หยดตามร่างและแสงจันทร์ที่สาดลงมาตรงหน้าของคนทั้งสอง หลี่เหยามองไปยังพักตร์ที่เจ็บปวดของเขาตรงหน้า ไม่ใช่ว่าเขาโกรธนางแต่กำลังเข้าใจผิดเรื่องของนางกับพี่ชายแท้ ๆ ของตัวเองหรอกหรือ

“พระองค์ปล่อยหม่อมฉันไปเถอะเพคะ”

“ไม่!! ข้าพึ่งจะพูดไปมิใช่หรือ”

“แต่ว่าท่านอ๋องกำลังจะหมั้นหม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ