บทที่ 82 พริ้ม จบลงด้วยดี

“ฮัลโหลนิ้ง นี่พี่เอง”

(“พี่อาทิตย์ พี่รุจเป็นยังไงบ้างคะ”)

“เฮ้อ...” เขาถอนหายใจยาว

"แผลทางกายเริ่มหายดีแล้ว แต่แผลที่อยู่กลางใจน่าจะยังอีกนาน แต่นิ้งไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะ พี่จะดูแลไอ้รุจมันให้เอง อาจจะหายช้าหน่อย แต่มันคงจะดีขึ้นในเร็ววันนี้”

(“นิ้ง... เอ่อ... นิ้ง...”) กุหลาบแก้วไม่รู้จะพ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ