บทที่ 2

“สเตซี่ การแต่งงานเป็นเรื่องที่สำคัญมากในชีวิตของลูกนะ แม่จะไม่ยอมให้ลูกทำเด็ดขาด” เจเน็ตรู้เจตนาของสเตซี่เป็นอย่างดี

สเตซี่วางกล่องอาหารกลางวันไว้บนตู้ข้างเตียง เธอหยิบมันออกมาแล้วพูดว่า "ฉันไม่ได้แต่งงานกับคนอื่น เขาเป็นลูกชายของเพื่อนแม่นะ"

“เพื่อนของแม่เสียชีวิตมานานแล้วและแม่ก็ไม่รู้จักลูกชายของเธอเลยสักนิด แม้ว่าแม่จะต้องผิดสัญญา แม่ก็อยากให้ลูกแต่งงานกับคนที่ลูกชอบแทนที่จะใช้การแต่งงานเป็นข้อต่อรอง ถ้าลูกทำเช่นนั้นแม่ยอมที่จะอยู่ที่นี่ไปตลอดชีวิตดีกว่า"

คนที่เธอชอบงั้นหรือ

แม้ว่าเธอจะพบใครคนหนึ่งในอนาคตเธอก็ไม่คู่ควรกับมันอีกต่อไป

เธอก้มศีรษะลงและคิดว่า "ไม่สำคัญว่าฉันจะแต่งงานกับใคร สิ่งที่สำคัญที่สุดคือนำทุกอย่างที่คนอื่นแย่งไปกลับคืนมา"

เจเน็ตไม่สามารถเกลี้ยกล่อมให้สเตซี่เปลี่ยนใจได้ พวกเขากลับไปประเทศไทยในวันรุ่งขึ้น

อีธานไม่ชอบพวกเขาและไม่อนุญาตให้พวกเขาเข้าไปในบ้านของตระกูลมอร์แกน เขาขอให้พวกเธอเช่าบ้านอยู่แทน สเตซี่ไม่สามารถกลับไปก่อนวันแต่งงานได้

สเตซี่ไม่ต้องการกลับไปเช่นกัน ถ้าพวกเขากลับไปแม่ของเธอก็จะได้พบกับผู้หญิงที่ทำลายชีวิตแต่งงานของเธอ มันจะดีกว่าที่เธออยู่ที่นี่

เงียบสนิท

เจเน็ตยังคงกังวลอยู่ “สเตซี่ ถ้านี่เป็นการแต่งงานที่ดีเขาจะไม่เลือกลูก ถึงแม้ว่าแม่จะเคยมีมิตรภาพที่ดีกับคุณลูอิสก็ตาม”

สเตซี่ไม่ต้องการคุยเรื่องนี้กับแม่ของเธอ เธอจึงเปลี่ยนเรื่องคุย "แม่ควรหาอะไรกินได้แล้วนะตอนนี้"

เจเน็ตถอนหายใจ เห็นได้ชัดว่าสเตซี่ไม่ต้องการพูดถึงเรื่องนี้อีก เธอต้องทนทุกข์ทรมานมากเพราะแม่ของเธอและตอนนี้เธอยังต้องเสียสละตัวเองในการแต่งงานอีก

สเตซี่ถือช้อนส้อมคู่หนึ่งแต่เธอไม่มีความอยากอาหารเลยและรู้สึกไม่ค่อยสบาย

“ลูกไม่สบายหรือเปล่า” เจเน็ตถามด้วยความเป็นห่วง

สเตซี่ไม่อยากให้เธอกังวล เธอเลยโกหกว่าเธอไม่ค่อยอยากอาหารเพราะเมาเครื่องบิน

เธอวางช้อนส้อมลงแล้วเข้าไปในบ้าน

เธอปิดประตูและพิงหลังกับมัน แม้ว่าเธอจะไม่เคยตั้งครรภ์มาก่อน แต่เธอก็เคยเห็นว่าเจเน็ตเป็นอย่างไรตอนที่เธอตั้งครรภ์ เธอแค่รู้สึกไม่สบายและไม่อยากกิน

และนี่คือสิ่งที่เธอรู้สึกในตอนนี้

เป็นเวลากว่าหนึ่งเดือนแล้วตั้งแต่คืนนั้นและประจำเดือนของเธอก็มาช้ากว่า 10 วัน

เธอไม่กล้าที่จะคิดต่อไป คืนนั้นช่างน่าอับอายมาก เธอจะไม่ขายตัวถ้าไม่ได้ทำเพื่อแม่และน้องชายของเธอ

เธอตัวสั่น...

“คุณตั้งครรภ์ได้หกสัปดาห์แล้ว”

หลังจากออกจากโรงพยาบาลสเตซี่ยังคงนึกถึงคำพูดของหมอที่พูดว่า "คุณตั้งครรภ์"

สเตซี่มาตรวจที่โรงพยาบาลโดยไม่บอกเจเน็ตและนั่นก็เป็นผลตรวจที่เธอได้รับ เธออารมณ์ไม่ดีและไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร เธอควรจะให้กำเนิดเด็กหรือทำแท้งดีนะ

เธออดไม่ได้ที่จะจับหน้าท้องด้วยมือของเธอ แม้ว่าเธอจะตกใจและดูถูกดูแคลน แต่อันที่จริงแล้วเธอก็รู้สึกไม่ค่อยเต็มใจนัก

เธอรู้สึกยินดีและคาดหวังที่จะได้เป็นแม่ในครั้งแรก

เธอรู้สึกสับสนและหลงทาง

หลังจากกลับถึงบ้านสเตซี่ก็เก็บผลตรวจอัลตราซาวด์และเปิดประตู

แต่เมื่อเธอเห็นอีธานอยู่ที่นั่นด้วย เธอก็แสดงสีหน้าเคร่งขรึม

“เขามาทำอะไรที่นี่”

อีธานดูไม่พอใจอย่างมาก ดูเหมือนว่าเขาจะรอเป็นเวลานานแล้ว เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าซะ”

สเตซี่ขมวดคิ้ว "ทำไม"

“ตอนนี้เธอกำลังจะแต่งงานกับคนในตระกูลลูอิสแล้ว เธอจะได้พบกับลูกชายคนโตของตระกูล” อีธานมองมาที่เธอ “เธอจะไปพบเขาทั้งแบบนั้นหรือ เธอทำให้ฉันรู้สึกอายจริงๆ”

“ความรู้สึกเจ็บปวดมันเป็นอย่างไรกันนะ”

เธอคิดว่ามันเจ็บปวดพอแล้วที่เธอขายตัวและน้องชายของเธอก็เสียชีวิต

แต่เมื่อเธอได้ยินคำพูดที่ไร้ความปราณีของอีธาน เธอก็ยังคงรู้สึกเจ็บ

เขาส่งแม่และเธอไปยังประเทศยากจนทางตะวันตกและเขาก็ไม่เคยสนใจใยดีเธออีกเลยนับตั้งแต่นั้นมา

เธอจะได้เงินมาได้อย่างไร

ถ้าเธอมีเงินน้องชายของเธอก็คงจะไม่เสียชีวิตเพราะการรักษาที่ล่าช้า

เธอกำหมัดแน่น

อีธานดูเหมือนจะคิดเรื่องนี้เช่นกันและดูละอายใจเล็กน้อย “ไปกันเถอะ ตระกูลลูอิสกำลังจะมาถึงแล้ว เราไม่ควรปล่อยให้พวกเขารอ”

“สเตซี่...” เจเน็ตกังวลและเธอก็ยังคงต้องการเกลี้ยกล่อมสเตซี่ เธอสูญเสียลูกชายไปแล้วและตอนนี้เธอต้องการที่จะดูแลลูกสาวของเธอ เงินไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว

เธอไม่ต้องการให้ลูกสาวเป็นหนึ่งในตระกูลมอร์แกนหรือตระกูลลูอิส

ครอบครัวที่ร่ำรวยและมีอำนาจย่อมมีความซับซ้อนและพวกเขายังไม่รู้ว่าลูกชายคนโตของตระกูลลูอิสเป็นคนแบบไหนด้วย

เธอรู้สึกกังวล

"แม่" สเตซี่มองเธออย่างปลอบโยนเพื่อให้เธอสบายใจ

"เร็วเข้า" อีธานเร่งเร้าอย่างหมดความอดทน เขากลัวว่าสเตซี่จะเปลี่ยนใจ เขาก็เลยผลักเธอ

อีธานไม่ชอบเธอและสเตซี่เองก็ไม่มีความรู้สึกใดๆ ต่อพ่อของเธอเช่นกัน

ในช่วงแปดปีที่ผ่านมาความสัมพันธ์ทางสายเลือดระหว่างพวกเขาได้หายไปแล้ว

เสื้อผ้าของสเตซี่โทรมเกินไปและเธอกำลังจะไปพบกับครอบครัวลูอิส อีธานจึงพาเธอไปที่ร้านเสื้อผ้าแบรนด์เนมผู้หญิงและซื้อชุดเดรสดีๆ ให้เธอ

ทันทีที่พวกเขาเข้าไปในร้านพนักงานก็เข้ามาต้อนรับพวกเขา อีธานผลักสเตซี่ไปข้างหน้าแล้วพูดว่า "ขอชุดที่เธอใส่ได้"

เจเน็ตมองเธอขึ้นลงและก็รู้ขนาดของเธอ "ตามฉันมาค่ะ"

เจเน็ตหยิบชุดเดรสสีฟ้าอ่อนแล้วยื่นให้ “ลองชุดนี้ในห้องลองดูนะคะ”

สเตซี่รับมาแล้วเดินไปที่ห้องลองเสื้อ

“แฮร์รี่ คุณต้องแต่งงานกับผู้หญิงจากตระกูลมอร์แกนจริงหรือ” น้ำเสียงของผู้หญิงดูหงุดหงิดเล็กน้อย

ทันใดนั้นสเตซี่ก็ได้ยินเสียงหนึ่งและเธอก็มองไปที่ห้องข้างๆ ผ่านรอยแยกของประตู สเตซี่เห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังโอบรอบคอผู้ชายและทำท่าหยอกเย้าอยู่ “อย่าแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นเลยนะ เข้าใจไหม”

เมื่อมองไปที่ผู้หญิงคนนั้นแฮร์รี่ก็ดูเหมือนจะทำอะไรไม่ถูก นี่คือการแต่งงานที่แม่ของเขาจัดให้ เขาไม่สามารถผิดสัญญาได้

แต่เมื่อนึกถึงคืนนั้นเขาก็ทนไม่ได้ที่จะทำให้เธอผิดหวัง “คืนนั้นเจ็บไหม”

กว่าหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเขาไปต่างประเทศเพื่อสำรวจโครงการหนึ่งในประเทศยากจน แต่เขาถูกงูกัดซึ่งพิษงูนั้นร้ายแรงมาก ถ้าเขาไม่ระบายกับผู้หญิง เขาจะตายเพราะความร้อน

เรเชลเป็นคนรักษาเขา

เขารู้ว่าเขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ในตอนนั้น

ว่ากันว่าผู้หญิงที่มีเซ็กส์ครั้งแรกจะเจ็บปวดมากและในตอนนั้นเขาไม่สงสารเธอเลย เขาสามารถจินตนาการได้เลยว่าเธอเจ็บปวดแค่ไหน

แต่เธอก็อดทนที่จะไม่ส่งเสียงร้องออกมา เธอแค่ตัวสั่นอยู่ในอ้อมแขนของเขา

เรเชลชอบเขา เขารู้ดีมาตลอดแต่เขาไม่เคยให้โอกาสเธอเลย

เหตุผลแรกก็เพราะเขาไม่ได้รักเธอและเหตุผลที่สองคือแม่ของเขาได้หมั้นหมายให้เขาไว้แล้ว

แต่เธอก็อยู่เคียงข้างเขามาตลอด หลังจากนั้นเขาจึงรู้สึกว่าเขาควรที่จะแต่งงานกับเธอ

จนถึงตอนนี้เขาก็ยังจำเลือดและความสดใสของมันได้อยู่

เรเชลเอนตัวลงบนหน้าอกเขาเล็กน้อย เธอหลับตาลงแล้วพูดอย่างหยอกเย้า “ฮื้มม”

เธอชอบแฮร์รี่และอยู่กับเขาในฐานะเลขามาหลายปี แต่เธอไม่ใช่สาวบริสุทธิ์อีกต่อไปแล้ว เธอไม่สามารถบอกให้แฮร์รี่รู้เรื่องนี้ได้เพราะเธอรู้ว่าผู้ชายใส่ใจในความบริสุทธิ์ของผู้หญิงมากแค่ไหน ดังนั้นเธอจึงใช้เงินเพื่อขอให้ชาวเมืองหาสาวพรหมจารีและส่งเธอไปที่ห้องนั้น

หลังจากที่หญิงสาวออกไปเธอก็เข้าไปข้างในโดยแสร้งทำเป็นว่าเธอเป็นผู้หญิงในคืนนั้น

"ถ้าเธอชอบเสื้อผ้าที่นี่ เธอสามารถซื้ออีกได้เลย" แฮร์รี่ลูบผมของเธอแล้วพูดอย่างหลงใหล

"ห้องนั้นให้บริการเฉพาะวีไอพีเท่านั้น คุณเข้าไปไม่ได้นะคะ เชิญคุณที่ห้องทางขวามือค่ะ" เจเน็ตเตือนสเตซี่

ในร้านขายเสื้อผ้าแบรนด์เนมแบบนี้ ห้องลองเสื้อจึงเต็มไปด้วยห้องที่แยกส่วนต่างหากซึ่งห้องวีไอพีนั้นหรูหรากว่า ในห้องลองเสื้อวีไอพีส่วนด้านในนั้นสามารถใช้เปลี่ยนเสื้อผ้าได้และส่วนด้านนอกมีไว้สำหรับรอเพื่อนหรือนั่งพักผ่อน

"โอ้" สเตซี่หยิบเสื้อผ้าแล้วเดินไปที่ห้องด้านขวา

เมื่อสเตซี่เปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องลอง เธอก็ยังคงนึกถึงชายหญิงคู่นั้น ในบทสนทนาดูเหมือนว่าพวกเขาจะพูดถึงตระกูลมอร์แกน

หรือว่าผู้ชายคนนั้น...