บทที่ 37 บทที่21.นอนด้วยคนนะ 2

ห่างหายไปนานจนแทบจะลงแดงตายแล้ว วราพิชชาเห็นอาการที่โดมินิคแสดงออกมาจนขนบนร่างกายพร้อมใจกันลุกตั้งชัน เธอถอยหลังออกไปนอกห้องทันทีที่รู้สึกว่าไม่ปลอดภัย โดมินิคทำท่าทางเหมือนจะกลืนกินวราพิชชาลงท้องไปซะขนาดนั้น วราพิชชาตบแก้มเบาๆ เพื่อเรียกสติที่กระเจิงไปกลับมา เสียงประตูห้องเปิดออกมาตามหลังที่วรา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ