บทที่ 74 บทที่6.เจอตัวเสียที ปล่อยให้ควานหาแทบตาย 2

รามานตวาดเสียงก้อง เขายกมือขึ้นเท้าเอว พร้อมกับมองวณิชยาตาขวาง

“คุณไม่ต้องกลัวหรอกค่ะ หากชยาคิดจะจับคุณจริงเรื่องคงไม่เงียบแบบนี้ คุณไว้ใจได้ ชยากำลังหาทางบอกคุณท่าน ชยาจะไปจากที่นี่ เพื่อความสบายใจของทุกคน”

แม้จะเป็นแค่ดอกหญ้าแต่วณิชยาก็มีศักดิ์ศรีของตัวเอง ถึงจะถูกขยำขยี้จนแหลกละเอียดเพราะฝี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ