บทที่ 4 Chapter 4
“จะทำตัวต่ำตมไปถึงไหน”
“แหม คนมันออกจะสวย รูปร่างก็เพอร์เฟกต์” สาวน้อยก๋ากั่นยอมปล่อยมือจากคอเขาข้างหนึ่ง เพื่อจะดึงมือหนามาวางแหมะที่พุ่มทรวงอวบ
“อกเป็นอก” เธอกดมือนั้นแตะต้องพุ่มเนื้อ
“สะโพกเป็นสะโพก” เธอเบียดไถไสถูบั้นท้ายกับหน้าขาแกร่ง “หน้าตาสวยแบบนี้ ใครเห็นเป็นต้องอยากได้ขึ้นเตียงทั้งนั้น รึคุณเพชรไม่อยาก...”
ถ้อยคำสุดท้าย เธอแกล้งพ่นมันพร้อมลมหายใจใส่ใบหูเขา เพชรพญาแทบขบกราม เพราะไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะกล้าได้กล้าเสียทำตัวแบบนี้ ตัวเขาแข็งเกร็ง ลมหายใจแทบสะดุด ก่อนจะกลายเป็นความโกรธ อ้าปากจะดุเด็กก๋ากั่น กลับเป็นจังหวะให้เธอแนบปากประกบปากเขา
“ไอ้หยา! นี่มันอารายกันหนูสาม!”
เสี่ยอูแทบเต้นผาง เขามองตามตลอด เห็นตรีนุชเดินมาหยุดตรงโซฟานี้นานหลายนาทีก่อนที่เธอจะนั่งลงบนตักผู้ชายคนนั้น ความร้อนมันจี้ใจจนต้องรีบลุกเดินตามมา
เพชรพญาไม่ได้มีจิตเคลิบเคลิ้ม ปากที่แนบนาบลงประกบขยับเบาๆ บนริมฝีปากของเขานั้นหาได้สอดส่งลิ้นเข้าใส่ แม้ความนุ่มของกลีบปากที่เคลื่อนคลึงไปมา กลิ่นและรสนุ่มหอมที่กรุ่นกำจายมาจากร่างบางผสานเป็นเคมีบางอย่างที่รู้จักกันในนามฟีโรโมนเพศเมีย มันปลุกกระตุ้นประสาทสัมผัสรับรู้ของเขาได้ง่ายอย่างน่าขัดใจ
คราวนี้เขาไม่ต้องดัน แม่ตัวดีผละหน้าออกห่าง ทำทีคล้ายตกใจกับเสียงแปดหลอดของไอ้เฒ่าหัวงู ทว่าคิ้วเรียวสวยยกขยับใส่ตาคมดุอย่างยียวน
“อุ๊ย! เสี่ยอู”
“นี่มันอาราย ไอ้ผู้ชายคนนี้มันเป็นครายกาน บอกเสี่ยมาเดี๋ยวนี้เลยนะอาหนูสาม”
ความสลัวทำให้เสี่ยอูมองหน้าไอ้หนุ่มที่บังอาจมาปาดหน้าเค้กของเขาไม่ถนัด กระนั้นยังแทบเต้นผาง จ้องหน้าหนุ่มสาวทั้งสองอย่างเอาเรื่อง
เพชรพญาเพียงปรายตามองนิ่งๆ เขาอยากรู้เหมือนกันว่า เจ้าหล่อนจะทำยังไง
“มันเป็นอารายกับอาหนูสาม”
“โอ๊ย! ไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะเสี่ยขา... ผู้ชายคนนี้...” ตรีนุชปรายตามามองหน้าคมดุด้วยแววตารื่นเริง อยากหาเรื่องดีนัก ดีล่ะ เธอจะจัดให้สักเรื่องสองเรื่อง หึ! “เขาเป็นผู้อุปการะเลี้ยงหนูอยู่น่ะสิคะเสี่ย”
“อุปการะแบบไหน ทำไมต้องจูบกานด้วยวะ”
“แหม... ก็อุปการะแบบที่เสี่ยอยากอุปการะหนูนั่นแหละค่ะ”
“มันให้เท่าไหร่ เลิกกะมันเลย ถ้าหนูสามอยากได้แบบนี้ เสี่ยจัดห้ายล่าย จะให้มากกว่ามันสองเท่าเลยเอ้า”
ตรีนุชเบ้หน้า ทำเสียงบางอย่างในลำคอ แต่ไม่ยอมผละจากตักกว้าง แขนข้างหนึ่งยังคล้องคอเพชรพญา
“อูย...หนูไม่กล้าเลิกหรอกค่ะเสี่ยอู ทำแบบนั้นเสี่ยเพชรก็เอาหนูตายสิคะ เสี่ยอูไม่รู้จักเหรอคะ นี่...เสี่ยเพชร เพชรพญา เพชรปราชญ์ ลูกชายเจ้าสัวพร้อมเชียวนะคะ หนูยังไม่อยากตายหรือหายสาบสูญหรอกนะคะเสี่ยอูขา...”
“ไอ้หยา!”
ถ้าในผับมีแสงสว่างมากกว่านี้ ตรีนุชมั่นใจว่าเธอต้องได้เห็นเหงื่อเม็ดโตที่หน้าผากของไอ้เสี่ยตัณหากลับแน่ๆ เพราะแค่ได้ยินชื่อเพชรพญา ท่าทางเอาเรื่องเปลี่ยนเป็นตกใจ ชะโงกหน้าเข้ามาดูหน้าหนุ่มรุ่นลูกใกล้ๆ ปากสั่นมือไม้โบกพัลวันจนตัวอ้วนกลมนั้นแทบจะล้มลงมาบนโต๊ะกลาง
“เสี่ยเพชร!”
เพชรพญาพยักหน้าเนิบๆ อย่างรำคาญ ฉุนเด็กก๋ากั่นติดหมัด ไม่คิดว่าจู่ๆ ตัวเขาจะกลายเป็นป๋าสายเปย์ไปซะได้
เสี่ยอูมองหน้าเด็กสาวสลับกับหนุ่มรุ่นลูกด้วยหัวใจที่เต้นรัว โอย... ก็เขาน่ะ เช่าห้องเย็นของเพชรพญาแถมยังมีสัญญากู้ยืมเงินอีกไม่น้อย เกือบพลาดสร้างความไม่พอใจให้เขาแล้วไหมล่ะ
“เอ้อ... คือ... ผมไม่รู้ว่าหนูสามเป็นเด็กของเสี่ยเพชรต้องขอโทษเสี่ยเพชรจริงๆ”
“เรื่องเล็กน้อยน่ะเสี่ยอู”
“ที่จริงสามพยายามจะบอกเสี่ยอูนะคะ ทั้งตัวและหัวใจของสามเป็นของเสี่ยเพชรคนเดียวค่ะ” ตรีนุชบอกเสียงหวาน ซบซุกหน้าแนบบ่ากว้างของเสี่ยเพชรแบบใส่จริตจะกร้านออดอ้อนเต็มที่
“สามอยากจะบอกเสี่ยนานแล้ว แต่ไม่กล้า...”
ฉากนี้เธอเห็นบ่อย เวลาที่คุณเปรมพาผู้ชายมาบ้าน เพราะฉะนั้นเล่นได้เนียนแน่นอน หึหึ... สาวน้อยคิดกระหยิ่มยิ้มย่องในใจ
เสี่ยอูเป็นคนปากมาก เชื่อมั่นได้เลยว่า เรื่องที่เธอเป็นเด็กเสี่ยเพชรคงขจรจายไปไกลโดยที่เธอไม่ต้องเหนื่อยแรงคิดแผนปฏิเสธผู้ชายที่คุณเปรมหามาให้อีกนานเลยล่ะ
“งะ...งั้นผมขอตัวก่อนนะครับเสี่ยเพชร”
เสี่ยใหญ่ หัวใจสปอร์ต ชอบอุปการะเด็กสาวๆ รีบกระวีกระวาดกลับไปที่โต๊ะ แป๊บเดียวก็เรียกพนักงานเช็กบิล กลับออกจากผับไปอย่างรวดเร็ว
ตรีนุชเห็นแบบนั้นก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ เสี่ยอูคงตกใจมากกระทั่งพูดภาษาไทยกลางชัดเกือบทุกคำเลยทีเดียว ร่างอรชรดึงตัวออกห่างกายหนา
“ชื่อนี้เป็นยันต์กันผีได้ชะงัดจริงๆ”
เพชรพญาไม่ขำด้วย ทันทีที่เจ้าหล่อนทำท่าจะลุกจากตัก เขารัดร่างนุ่มหอมกรุ่นไว้
ตรีนุชนิ่วหน้า ยกมือยันอกกว้างไว้ มองสบตาคมดุอย่างไม่กลัว
“จูบเมื่อกี้มันห่วยแตกมากรู้รึเปล่า คิดจะเป็นเด็กเสี่ยกับจูบอนุบาลแบบนั้น เด็กไป...”
สาวน้อยตาลุก อ้าปากจะต่อว่า แต่ครั้งนี้มันกลับเป็นการเปิดโอกาสให้เพชรพญาเอาคืน
ปากรุมร้อนแนบลงเบียดประกบ เรียวลิ้นอุ่นสากกรุ่นกลิ่นเหล้าที่เธอไม่รู้ยี่ห้อสอดสู่โพรงปากนุ่ม กวาดไล้ไซ้ซอนตวัดปาดปัดไปทั่วทุกซอกมุม ทำเอาตรีนุชตัวแข็งทื่อ ขนกายลุกซู่กรูเกรียวไปทั่วตัว
