บทที่ 11 คนงานอันธพาล

เธอเห็นเขานิ่งไป สีหน้าเป็นไงเธอไม่รู้ ดวงตาเขาถูกแว่นปิดบัง หน้าที่ครึ้มเคราไปกว่าครึ่งก็ทำให้เขาดูดุเถื่อนอยู่เป็นนิจอยู่แล้ว

“ปล่อยมัน เดี๋ยวจะเข้าไปจัดการเอง”

คราวนี้กรณิการ์เลยอดไม่ได้ชำเลืองมองหน้าดุๆ ทั้งสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะฟังแล้ว เสียงดุนั้นกดลึกเยียบเย็นเพิ่มทั้งที่สีหน้าเขาไม่เปลี...