บทที่ 24 กลัว

กรณิการ์หัวใจจะหยุดเต้น ความเข้มขึงที่ถูกกดบดเคล้าเข้าหา เสียดสีกับหน้าท้องน้อยชวนขนหัวลุกตั้ง หากนั่นยังไม่เท่ากับเมื่อเขาผละออก มืออุ่นก็เข้าแทนที่ ทาบทับ บีบเคล้า

“ไม่! คุณคราม”

เธอไม่ต้องการแบบนี้ ที่ตามเขามา ไม่ใช่แล่นมาให้ มาเป็นผู้หญิงใจง่ายที่พร้อมจะขึ้นเตียงทอดกายให้ชายเชยชมเล่น

“จุ๊ๆ”

...