บทที่ 71 Chapter 71 หวั่นไหว

ระเบียงข้างห้องทำงาน... เสียงห้าวเครียดดังขึ้นเบาๆ

“คุณกำลังล้ำเส้นนะเปรม”

“ทำไมคะคราม คุณทำเหมือนเราไม่เคยมีอะไรกัน เวลา...ทำให้คุณเป็นคนคิดมากไปตั้งแต่เมื่อไหร่”

“เวลา...ก็ทำให้คุณคิดน้อยลงนะเปรม”

“คราม!”

“กลับห้องไปซะ พรุ่งนี้เดินทางกลับบ้านของคุณไปหรือจะไปไหนก็ตามใจคุณ แค่ออกจากสวนของผมไปเป...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ