บทที่ 42 ตอนที่ 42

ใบหน้าหล่อเหลาจากที่เคยเกลื่อนไปด้วยรอยยิ้มหยัน ตอนนี้แดงก่ำด้วยโทสะร้ายทันควัน คนตัวโตก้าวเพียงครั้งเดียวเท่านั้นก็มาหยุดที่ขอบเตียงได้สำเร็จ มือใหญ่ขยุ้มต้นแขนอวบทั้งสองข้างเอาไว้เต็มแรง ก่อนจะเค้นถามเสียงกร้าวกระด้างน่ากลัว

“เธอหมายความว่ายังไง? ตอบมาให้ดีๆ เชียวนะ”

รดารักษ์เชิดหน้าสูงแสดงความอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ