บทที่ 29 -29-

ตอนที่ 29

พรึ่บ

"โอ๊ย"

หึ เสียงผมกระชากน้ำมนต์ลงมานั่งเหมือนเดิมเองแหละครับ คงจะเจ็บน่าดูร้องดังซะขนาดนี้ เพื่อนเธอก็เหมือนจะเข้ามาช่วยนะครับถ้าไม่ติดว่าเพื่อนผมจับตัวไว้เหมือนกันอะนะ คนตัวเล็กกว่าผมก็ยิ่งดิ้นเข้าไปอีก แหงล่ะ ผมเล่นดึงมานั่งที่ตักนี่

"ปล่อย" และเมื่อดิ้นไม่หลุด เธอก็นั่งนิ่งและส...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ