บทที่ 106 ยามลำบาก

“พีท...ทานด้วยสิค่ะ” หนูนาจับมือเขาไว้และส่งกลับแซนวิสชิ้นที่สองไปที่ปากของปีเตอร์

“ผมยังไม่หิว”

“ไม่จริง!” หนูนารู้และเข้าใจว่าปีเตอร์ต้องให้เธอกินให้อิ่มก่อนแน่นอน “พีททานสิ...หนูนาไม่ชินและคิดถึงพีทมาก...เราสองคนไม่ได้นั่งทานอาหารกันแบบนี้หลายวันแล้วนะคะ” หนูนาพูดพร้อมรอยยิ้ม ใช่!เธอกับปีเตอร์โ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ