บทที่ 86 ฐานทัพ

“หนูนาจริงๆด้วย” ปีเตอร์ดีใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขากอดร่างที่หลับสนิทคงจากการอ่อนเพลีย โดยที่ไม่รับรู้และรู้สึกถึงหยดน้ำที่ตกลงสู่ใบหน้าที่แดงจัดจากอากาศหนาวภายนอกหยดแล้วหยดเล่า ซึ่งเป็นน้ำที่ออกมาจากดวงตาคมเข้มของผู้ชายเพียงหนึ่งเดียวในห้องแห่งนี้ ที่เกิดจากความดีใจและโล่งใจมากจนต้องหลั่งน้ำใ...